I’m back

Ja we zijn opnieuw nog een keer helemaal en in een stuk terug.

We komen terug in een koud en nat Brussel en we zijn nog niet thuis of de problemen beginnen al. Maar die zullen we wel aan de kant krijgen door ons nog meer in te spannen, net nu we door de reis net zo ontspannen waren.

Pracht

We hebben een heerlijke vakantie beleefd op het aangename eiland Sicilië en we zijn de Sicilianen zeer dankbaar voor het onthaal, de vriendelijkheid en het gezonde eten.

We hebben de Etna bezocht wat ons tot filmische uitbarstingen heeft gebracht.

We proberen daar in onze blog rekenschap van te geven. Benieuwd of het nu ook technisch lukt, na een paar haperingen.

.Italië is een vulkanisch land en daar is in. Sicilë de stad Catania een goed voorbeeld van. Zij ligt daar rustig uitgestrekt aan de voet van de meest gigantische actieve vulkaan van Europa.

Ze rijden als gekken en ze maken heerlijke koffie en voor de rest is alles wat ze zeggen over de Italianen ook waar. Fantastisch volk.

Ik kan er niets aan doen. Ik ben altijd weer onder de indruk. Het moet nog even uitrijpen. Laat me bij zinnen komen. Ik ben nog te zeer in de war en onrustig om zinnige praat te verkopen over wat ons daar allemaal overkomen is.

Daarover morgen meer. We zullen het de komen dagen wel nog vaker over hebben.

Bloei

Daarnaast was er vooral de bloei van de bougainvillea. Ik kom daar later zeker nog op terug middels een diashow of zo. Zie ook elders op de webpagina.

Uitsmijter

Voor ik weg ben, toch nog gauw even het volgende.

Geen ondeugende dingen doen terwijl ik weg ben. Nee goed, alle gekheid op een stokje. Het is voor mij een gelegenheid om de staat op te maken van hetgeen we in het eerste derde van het jaar gedaan hebben.

Ik reken grofweg van vakantie naar vakantie. Van Kerstmis naar Mei naar Augustus en weer opnieuw. Wat de afgelopen periode betreft, sinds Nieuwjaar dus, moet ik toch op de eerste plaats hartelijk danken voor alle bijval, de commentaren en ingezonden stukken, de aangebrachte links, de kritiek en de feedback.

Wisselwerking

Dat is waar het me om te doen is: af en toe reactie van iemand krijgen. Ik ben daar altijd verguld mee, ook als de meningen niet altijd onverdeeld gunstig zijn. Trouwens als er gelegenheid is tot verbetering wil ik altijd graag kijken wat we er aan kunnen doen om een nog betere website te maken.

Wat dat betreft heeft de website alle verwachtingen meer dan ingelost. Het is de ideale manier gebleken om mijn dagelijks ei kwijt te raken, op een manier die me van interactie verzekert. Daardoor kan ik af en toe ook stoom afblazen omtrent de onderwerpen die me na aan het hart liggen. Zoals geweld en machtsmisbruik om maar iets te zeggen, of mensen die het slachtoffer worden van hun onwetendheid. Of jongeren die moe zijn van het vele sms’en.

Dolce far niente

Ik kan nu twee weken helemaal alle stoom ineens afblazen tijdens onze vakantie in Sicilië. Even alle tellers op nul en de pendule stilleggen. Hoewel dat nooit helemaal lukt natuurlijk. De biologische klok tikt gewoon verder en nu ik er zeven en vijftig word is het niet meer alsof er nog een eeuwigheid op me wacht.

In de loop der jaren die zo snel vergleden zijn heb ik een heleboel dingen geschreven en bedacht die stof vergaarden in de spreekwoordelijke laden van mijn harde schijf. De belangrijkste is wellicht het Molinos epos, dat nu niet alleen als roman, maar ook als luisterspel op deze website voor iedereen beschikbaar is.

Het heeft vier maal moeite gekost, eerst om het te schrijven, dan om het proberen te vergeten, vervolgens om het weer op te graven, en nu ten vierde voorgoed te mogen vergeten. Omdat het iedereen die er de technische middelen voor heeft, vrij staat er kennis van te nemen. Het is iets wat ik te zeggen had, en wat ik nu heb gezegd. Nog niet alles maar toch al een stuk.

Besluit

Het maakt dat ik met een gerust gemoed vertrek om alles nog eens op een rijtje te zetten. U hoort later meer van ons.           

De riem er af

Het zit er op. We kunnen weg.

De valiezen zijn gemaakt, de vouchers uitgeprint. We hebben de computer intussen ge-updated en opgeschoond. De nieuwe Tomtom-atlas gedownload.

We laten even alles achter om ons aan ruïnes in citrusboomgaarden te wijden. Er zal dus een weldadige rust over deze website neerdalen. De komende twee weken verandert er niet veel. Daarna wordt het uitkijken, want ik ga toch eens diep nadenken, hoe het nu verder moet.

Vooruitzicht

Ik denk er aan het tempo wat te verminderen, want ik word natuurlijk ook een dagje ouder en het moet ook geen sleur worden. Er is nog een roman of twee in de lade blijven liggen, en de scheurkalender kan altijd nog wel een paar maanden herstelwerkzaamheden gebruiken.

Ik zou een site moeten kunnen openen omtrent de huisartsenpraktijk en ik ben nog een recensie schuldig in het Myriade-gebeuren.

Voorlopig zal er niet veel van te merken zijn en we komen vast terug met een actieplan voor ogen. Intussen blijft alles voorradig en raadpleegbaar en dat is zeer rustgevend. Het verschaft mee een diepe voldoening dat mijn gedachtegoed nu online staat. Het is gepubliceerd en daarmee openbaar en dat neemt een gewicht van de borst weg.

Terugblik

Ik kan met een tevreden gemoed vertrekken. Alsof er iets volbracht is. Tijd voor een nieuwe fase, die nog moet uitbreken. Straks met uitzicht op de vulkaan zal er hopelijk meer licht aanbreken.

Voor een keer vertrek ik niet met hopen achterstand op het programma maar met alles schijnbaar goed geregeld – we zullen maar hout vasthouden – en op orde.

Het ga jullie allemaal goed en we komen terug na Pinksteren met hopelijk veel foto’s en mooie herinneringen.

Besluit

Tast immer toe en vergeet vooral niet het luisterspel te beluisteren en het hoorspel te horen.

Ban de suiker!

Op een zonovergoten terras in hartje Brussel sprak ik met een man met een vette lever, die meer en meer begint te ontsteken.

Je ziet dat vaker. De oorzaak is een te grote toevloed van suiker en alcohol en dat komt door alle dingen die hij in zijn mond stopt, waar veel kleine energiedragende molecules bij zijn.

Hij krijgt nu geregeld aanvallen van zweten en beven, met een gevoel van angst en zwakte.

Let op

Ons lichaam kan het niet hebben dat het suikergehalte in het bloed te hoog wordt, anders gaat het bloed verstropen en kunnen de slagaders verstoppen.

Alle suiker die we in onze mond stoppen gaat rechtstreeks naar het bloed, en de stofwisseling moet dat weer wegkrijgen. We zijn allemaal, behalve de diabetici, voorzien van hormonen die  dat uitstekend regelen.

Ons organisme beschikt over allerlei manieren om dat suiker uit het bloed te nemen, maar die zijn wel beperkt in wat ze aankunnen. De overdreven hoeveelheden energie die in suiker schuilt wordt omgezet tot vet, omdat dit de enige manier is om energie te stockeren in een zoogdier.

Bèta-cellen

De flessenhals in het hele systeem dat de suiker- en vethuishouding regelt is de alvleesklier of de pancreas. Daar bevinden zich de bèta-cellen, die als voornaamste taak hebben het suikergehalte in het bloed op de voet te volgen en bij verhoging insuline afscheiden. Dit is het sleutelhormoon, dat vermag het suikergehalte in het bloed te verlagen, door de cellen te verplichten suiker op te nemen.

Wanneer de bèta-cellen in de alvleesklier te veel suiker over zich uitgestort te krijgen, dan kunnen ze het niet meer goed volgen. De hoeveelheid insuline die ze af kunnen geven, is niet onbeperkt. Het is een eiwithormoon dat afhangt van de eiwitsynthese.

 In eerste instantie geven de  bèta-cellen alle insuline af die ze klaar hebben liggen, en als dat niet goed genoeg is, worden de productiemechanismen ingeschakeld om extra insuline bij te maken. Daar zit een vertraging op, en nu hebben we het.

Hunker

Nadat we te veel suiker hebben ingenomen krijgen we twee golven van insulinesecretie.

De eerste levering insuline uit voorraad is niet bij machte de ingebrachte hoeveelheid suiker te beheersen, waardoor de bèta-cellen in noodproductie gaan, maar dat duurt een uur of twee voordat die tweede golf klaar is. Die is te groot en te machtig, zodat het bloedsuikergehalte nu ineens te veel gaat dalen.

Dat kan ons organisme niet hebben, omdat de hersencellen een constante toevoer van suiker nodig hebben. Op dat ogenblik slaan alle tellers uit op rood. We gaan beven en trillen, zweten en slappe benen krijgen, en we krijgen een geeuwhonger: een hunkering naar suiker om de acute aanval te doen overgaan, en we komen erachter dat het helpt.

Besluit

Door dat te doen zet je een vicieuze cirkel in gang, want de pancreas zal reageren met meer insuline, die weer later komt. Je kunt er heel veel aan doen om dat te vermijden en de eerste maatregel die zich opdringt is alle suiker uit je leven bannen.

Partita 2

Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid

Vanavond naar een dansvoorstelling geweest in het Kaaitheater: Partita 2 van en met Anne Teresa De Keersmaeker en Boris Charmatz.

Het is een sobere voorstelling. Het podium is helemaal vrijgemaakt en leeg, en er is eigenlijk geen decor, want je kijkt op de binnenkant van de buitenmuren van het theater, zwartgeschilderde baksteen, met buizen en leidingen zichtbaar.

Een grote lege ruimte, met alleen maar twee dansers en een violist.

Wel klank maar geen beeld.

Het begint in totale duisternis en dat duurt de hele partita lang. Daar houd ik in principe niet zo van. Ik haat duisternis tijdens een voorstelling, want ik val ervan in slaap.

Hoe dan ook maakten we mee dat een onzichtbare vioolspeler de partita 2 van Johann Sebastian Bach in het pikkedonker speelde.

Het is prachtige muziek op zich, waarbij de viool de hele ruimte weet te vullen en die geen ogenblik gaat vervelen. De hele partita duurt wel even. Gelukkig was ik goed uitgerust en had ik een sloot koffie gedronken, want de fratsen van Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid, zoals Gino en ik haar onder elkaar met tederheid noemen, zijn me intussen wel bekend.

Ik heb al veel van haar voorstellingen meegemaakt waaronder ook een paar slechte, maar het dient toegegeven: als ze goed is, is ze soms zeer goed.

Choreografie

Nu hou ik meer van Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid als choreografe dan als danseres.

Haar werk is meestal beter als ze zelf niet meedanst. Een mooie ballerina is ze niet, en dat wil ze ook niet zijn. Ze beweegt tamelijk mannelijk en hoekig. Daar is niets op tegen. Alleen is ze niet zo stabiel. Ze wankelt af en toe iets te veel. Atletisch is ze wel en ze kan lopen als geen ander.

Mens wat kan Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid het op een lopen zetten zeg.

Ze is dan ook meer een loopster dan een danseres. Luidens de wikipedia is ze geboren in 1960 en ze is de kaap van de vijftig al een tijdje voorbij. Dat zie je er niet aan af en het maakt haar prestatie alleen nog indrukwekkender. Ik reken dat goed.

Hoe dan ook kregen we na de muziek zonder licht een tweede gedeelte van dans zonder muziek. Ik ben in het begin altijd het spoor bijster, en dat doet Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid natuurlijk met opzet. Daar is ze heel goed in, de kijker op het verkeerde been te zetten, en ik trap er altijd in.

De eerste helft van de voorstelling ben ik doorgaans helemaal niet mee. Dat is ook het mooie van de schouwspelervaring, dat er van al die verwarring nog iets goeds komt, want kijk we kregen nog een derde deel.

Besluit

Daarbij stond onze kranige en charmante violiste, Amandine Beyer, opnieuw de partita N° 2 van Bach te spelen, en deze keer kregen we de muziek, de dans en het licht allemaal tegelijk. Daardoor ging alles samenvallen en werd het mooi en ontroerend.

Na afloop kregen de artiesten een warm applaus, dat meer dan verdiend was.