Langlois

Endymion was een bijzonder knappe jongen. Selene was de kuise maangodin. Zij werd verliefd op hem, toen zij hem zag slapen, maar hij deed of zij niet bestond. ’s Nachts kwam zij aangereden in haar zilveren wagen, geholpen door de snode god Eros, die koek en ei was met Selene, en die een middel wist om de honden te doen inslapen.

Bij het licht van brandende fakkels naderde Selene op kousenvoeten haar beminde knaap, beschouwde hem in zalige verrukking, en bij wijze van afscheid drukte zij een vluchtige en kuise kus op zijn lippen, zonder hem te wekken. Zij verdween geruisloos.

Endymion werd wakker met de smaak van de godin op de lippen en meende in zijn sluimer de hoogste zaligheid te hebben geproefd Hij smeekte zijn (vermeende) vader Zeus om de gunst eeuwig te mogen voort sluimeren en daarbij zijn eeuwige jeugd en sexy schoonheid te mogen behouden.

Zeus, die veel buitenechtelijke kinderen had, vond dit geen slecht voorstel, omdat het hem weinig zou kosten, in vergelijking met sommige andere, die niet sliepen, en stond hem die bede toe.

We hebben als embleem voor onze diavoorstelling van de maand april de mythe van Endymion gekozen, naar aanleiding van het voorbije thema in onze dichtersclub Myriade: 'Onder de maan."