Sankt-Ludwig in Saarbrücken. Hier geen praalgraven.

Triomf

De frontfoto toont een beeld uit het verleden, dat wellicht de ogen kan openen, op het programma dat de kerk na het concilie van Trente aanbood.

De aartsbisschop van Trier was keurvorst van het Heilige Roomse Rijk, tot Napoleon daar een einde aan stelde vanaf 1800. Het aantrekkelijke stadje had al een universiteit ten tijde van de Heilige Hieronymus in de vierde eeuw, want die heeft er gestudeerd. Daarvoor kwam hij te voet uit Rome.

Dat de prelaat op de foto uit de achttiende eeuw stamt, kun je zien aan zijn pruik. Het gaat om een blanke geleerde op jaren die leest in een groot boek, een attitude waarin we Sinterklaas kunnen herkennen. Hij mist opmerkelijk genoeg een voet en draagt dientengevolge maar een schoen. We zullen daar een voetnoot van maken.

Als tegenhanger van Zwarte Piet is de kerkherder, die zijn hoed aan een spijker heeft gehangen, hier echter vergezeld van een geraamte, dat de dood moet voorstellen, een macaber skelet dat hem met de vinger wijst. Het is een voorstelling van de dood, ook een zwarte figuur mag je zeggen, al is hij in het wit uitgevoerd.

De mijter hangt aan de obelisk, die naar boven wijst, naar een voorstelling van de hemel en de heilige Drievuldigheid. Het toont ons de bisschop en keurvorst in al pracht en met al zijn macht. Het is een beeld van de zegevierende kerk, niet langer de lijdende en helemaal niet meer de strijdende.

Ten tijde van het overlijden moet de ziel rekenschap afleggen van haar verblijf op aarde. Om het verhaal kort te maken: de kerkvorst is de man met het boek die de weg weet naar de Verlossing in het Hiernamaals. Het is een heel programma. Het dateert uit de tijd dat de kerk samen met de adel het nog voor het zeggen had.