Blog Zomer 2016

Koen ken ik persoonlijk nog van de tijd van de humaniora, zeg maar het secundair onderwijs, zoals dat toen bij de Jezuïeten in Aalst bestond, alleen voor jongens.
Dat is niet de reden waarom ik hem op de website plaats, maar wel omdat hij zo goed is, en de laatste tijd sterk bezig.
U kunt meer over hem lezen op de site van schrijversgewijs.

http://schrijversgewijs.be/schrijvers/stassijns-koen/

Hij schoof heen en weer in zijn rolstoel die
aan de kogelrode avond stond. Zijn hand
volgde als een trouwe hond zijn hartslag
en wreef dwangmatig in de maat over
zijn borst. Soms voegde, als een afgestemde
derde, één woord zich aan zijn woeling toe.
Dan kreunde hij ‘Pijn pijn pijn pijn’. En pijn
vermenigvuldigde zich terwijl hij almaar
harder op zijn hartstreek drukte. Het leek
alsof hij aan de tralies van zijn ribben rukte,
om daar een vluchtweg te vinden uit de lus
waartoe hij levenslang veroordeeld was.
Hij wiegde heen en weer en wreef en wreef
alsof er een kwalijke vlek lag op zijn hart,
alsof hij die kon wissen als hij wrijven bleef.
Soms verscheen er een grijns op zijn gezicht
alsof hij begreep dat hij wreef op de enige
plek van zijn lichaam die nog niet was verhard.

© Koen Stassijns ongepubliceerd

Een moedig Afro-Amerikaans meisje in een scène waar Amerika het patent op heeft. Pakkend. Ik hoop dat Clinton wint, want met Trump zal het nog verslechteren wat gewelduitoefening door de politiediensten betreft.

Zianna Oliphant, a young girl from Charlotte, NC, gave emotional testimony to the Charlotte City Council after the shooting death of Keith Lamont Scott. "We are black people and we shouldn't have to feel like this." http://abcn.ws/2dp2rMY