“De Bruges à Gand, le ciel flamand.”

Een citaat van Jacques Brel.

Er komt nog wat Frans aan te pas in de tweede helft van deze maand. De sympathiekste figuur van ons koningshuis is ongetwijfeld de dierenvriend bij uitstek Prins Laurent, omdat hij nagenoeg menselijk is, en af en toe een scheve schaats reed, tenminste voordat hij met Claire in het huwelijk trad. Zo zou hij als vrijgezel een flirt hebben gehad met Wendy van Wanten.

We hebben het hier over de jaren negentig. Deze wulpse West-Vlaamse stond bekend als prikkelpoes, en kweelstem van het uiterst lichte lied, en kwam door de koninklijke gemeenschap tot uitgestrekte gewestelijke betrekkingen.

Fotoalbum

We gaan het hof nu eens bekijken vanuit het standpunt van deze olijke prins. De jongere broer van de huidige koning toont ons namelijk zijn fotoalbum met kiekjes uit het ver, en het nabij verleden.

Zo keren we terug naar de vroege jaren zestig, met de reactie van koningin Paola, toen de aanslag van President Kennedy bekend werd gemaakt, en een gepland feestje niet door kon gaan. “On ne peut plus s’amuser.”

Een andere keer ontpopt het lelijke eendje zich tot een ongeschoren zwaan, na verloop van een korte opname in een psychiatrisch ziekenhuis.

Ziekenhuizen

Of neem nu de kiekjes van toen zijn vader aan de wervelzuil werd geopereerd. Limousines rijden af en aan bij het ziekenhuis. De premier komt aangesneld.

Of dan de kostelijke anekdote waarbij een politie-escorte gewond raakte door een fout maneuver van de koninklijke automobiel, in een tijd dat er nog gendarmen waren, de Rijkswacht geheten. Daarbij werd er een gewond aan de ellenboog. Naar verluidt zat de toenmalige koning aan het stuur.

Te deum

De viering van het Te Deum past bij de nationale feestdag op 21 juli waar ‘de familie’ zich van haar beste kant laat zien, in afwezigheid van de vorst. We kozen voor de basiliek van Koekelberg, wat meer grandeur geeft dan de kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele.

Hier komt alweer een Belgische term aan bod. ‘Gestelde lichamen’ is een term waarmee bedoeld wordt al degenen die de Belgische instellingen bevolken, en die uit hoofde van hun functie het Te Deum dienen bij te wonen.

Ik geloof dat het nu gedaan is, omdat een godsdienstige ceremonie niet strookt met de scheiding tussen kerk en staat. Het Te Deum is nu een privé aangelegenheid van het Huis geworden.

Kint

Het KINT van Prins Laurent heette voluit: "Het Koninklijk Instituut voor het Duurzaam Beheer van Natuurlijke Rijkdommen en de Bevordering van Schone Technologie. Op een gegeven ogenblik kreeg dit instituut jaarlijks 18 miljoen frank subsidies van de drie gewesten en drie banken. Omgerekend in euro komt het op vier en een half miljoen. Toch al een schone som. In die tijd zat de Volksunie nog in het parlement.

We vernemen de – fictieve – mening van de doorluchtige prins omtrent de parlementaire democratie. Hij spot met de ontslagen van ministers , slechts zelden betreurd.

Op 23 juli vinden we een ritmeverandering. Pasquino neemt de benen en is ontrouw aan de alexandrijnen van zes jamben, om zich in de omarming van de amfibrachys te storten. In innige omhelzing.

Marokko

De strafpleging in Marokko gaat terug op een gedicht van Th. Van Ryswyck uit 1853.

Ex-minister, en terwijl ik dit schrijf burgemeester van Kortrijk, Vincent van Quickelborne heeft me het boek met zijn gedichten lang geleden in handen gespeeld. Het is gedrukt te Antwerpen bij drukkerij Van Dieren een protestantse uitgeversfamilie met een hedendaagse uitloper in Parijs.

En verder

Nadat het thema koningshuis uitgeput is, krijgen we nog fragmenten die aan andere juli-thema’s herinneren: pakweg de ronde van Frankrijk 1998. Meneer Willy Voet, verzorger in de Festina-ploeg, wordt op 8 juli aan de Franse grens betrapt met een grote hoeveelheid doping producten in de koffer van de bedrijfsauto.

We denken terug aan andere tijden en we zien Eddy Merckx, zijn vrouw Claudine met een drinkbus, en hun zoon Axel. Een van de weinige eigennamen die we hebben laten staan, omdat het zo een Belgisch monument is. Het is komkommertijd.

Sigaar

Na een vakantiekiekje uit Egypte gaan we het tegen het einde van de maand even over de seksuele perikelen van de Amerikaanse president Bill Clinton hebben, destijds goed voor vette krantenkoppen. Van het niveau van: “President trekt zich af terwijl stagiaire een sigaar inbrengt.”

Van Linda Tripp tot het Starr-rapport, en ook een viertalig sonnet, met vier jurken. Johannes Paulus II Woytyla was toen nog paus

Het ruimtestation Mir stort terug op aarde.

Besluit

Tot slot van deze koningshuis-special, een wiegeliedje voor de kleine kroonprinses Elisabeth toen ze geboren werd. Naar de vorm is het een Liechtensteiner, en dat geldt ook voor onze aanhef van het tweede deel van de maand juli.

Geboorte zal ons land zegenen

De kassa rinkelt, Prins Laurent!

Gedaan is het met lanterfanten,

Want zwanger is Wendy van Wanten,

Et c'est un beetje embêtant

Want waar is nu haar prince charmant?

Haar foto prijkt in alle kranten

Want wat is zij daar voort aan ’t planten?

De Bruges à Gand, le ciel flamand

Wie was haar grauwe Elzenkoning?

Net veertig, is zij schielijk zwanger.

Het oogpunt van de pers. Een schertsvertoning

Van vorstelijke zelfbekroning.

De liaison duurde niet langer.

Er zijn vast vele gronden tot verschoning.

Wendy van Wanten, c’est le participe présent.

Die zich nu in gezegende toestand bevindt.

Als altijd opgeruimd en immer goed gezind.

Mon prince, je suis là, mon adoré Laurent !

Pourtant tu sais que c’est ton enfant que j’attends

Want in de moederschoot groeit onecht prinsenkind.

Intussen heeft Laurent problemen met zijn KINT,

Zijn weggevallen financiële paravent.

Een wals van talloos veel belastinggeldmiljoenen:

Het nieuws is niet van aard dat het de prins behaagt

In naam van blauw en rood en Volksunie en groenen!

Het hele parlement heeft het besluit geschraagd;

Niet langer met veel geld de prinsen te verzoenen.

We zijn verbluft want ons heeft niemand iets gevraagd.

Het straatbeeld vol van plechtige communicanten

Beurt hem niet op, want Prins Laurent is depressief.

Terneergeslagen, want verlaten door zijn lief,

De Vlaamse charmezangeres Wendy van Wanten.

Het koninkrijk van kwezels en vol intriganten

Omhelst hem ondanks hier en daar een lichte grief,

En roept hem uit tot nationale hartendief.

Van naald tot draad staat het voluit in alle kranten.

Terwijl Paola aan haar Franse theekop nipte,

En Albert zijn escorte vlot aan flarden vloog,

Zoals een farao uit het oude Egypte.

Het land stond even stil. Geen nood! De Rijkswacht loog.

En Fabiola bad in koninklijke crypte,

Voor een gendarme met gebroken ellenboog.

Wordt wakker uit uw slaap van sluimerende wanen!

Gij thuisverzorgde psychiatrische patiënt.

Hoezeer ook thuis op zoek naar waar je net niet bent.

En stort je ziel uit in je onbegrepen tranen.

Je droomt van paarden met hun ongetemde manen,

Mongoolse steppe en een wapperende tent.

Er waait een gure wind. OK., Ook waanzin went.

Een straaljager in blauwe lucht trekt witte banen.

Een zeer gewoon gezin, een beetje afgezonderd,

Een avontuurloos leven van zijn sap geleegd.

Acuut en chronisch loopt er alles in het honderd.

Maar Laurent is gelukkig. Thuis wordt hij verpleegd.

Waar niemand zich nog om een frats verwondert.

Zijn moeder poetst de plaat en heeft zich weggeveegd.

Hier zie je in zwart/wit hoe Filip staat te staren,

En naast hem flink staat Astrid met een witte strik.

De dreumes in een hoek verloren dat ben ik.

Ik kan heel het verhaal hier zo maar niet verklaren.

Dit oude kiekje brengt mijn weemoed tot bedaren.

Het brengt voorbije tijden weer een ogenblik,

Tot ik naar buiten kom en camerageklik

Mijn ochtend weer bederft en strijkt tegen de haren.

Waarom is hier verenigd de journalistiek?

De persmuskietenzwerm van bladen en van kranten?

Dan loof ik wel eens binnensmonds de republiek.

Geen koning zal ik zijn, noch mag ik lanterfanten,

In notendop is dat gevat mijn noodlot en tragiek.

Zo wend ik mij tot u, Wendy, ver van verwanten.

Dat kan een puber toch niet zomaar fantaseren?

De moord op Kennedy was net geopenbaard,

Het nieuws sloeg in als een bom op Lakense Haard,

Waar net een feestje aan de gang was te fêteren.

Nu ja, een feest, drie nonnen en vijf rimpelperen,

Maar er werd toch gedanst, dat was al heel wat waard.

Geschonken wijn, getapte moppen met een baard,

Toen het bekend werd. “Nu wij ons net amuseren!?”

Zo klonk het uit haar mond van spijt teleurgesteld.

Toen nog prinses. Een dode president, ach wat!

En pruilend is zij naar haar kamertje gesneld,

En nam in warme ezelinnenmelk een bad.

Ze gaat alleen naar bed en wordt niet vergezeld.

Hoe lang was het geleden dat ze leute had?

Bijna gesloopt door wijn en osteoporose,

Gaan priesters voor onder gewelf van Koekelberg,

De ene na de ander ingestorte dwerg,

Ten prooi aan celibaat en eenzaatflatneurose.

De koepel trilt van de orgelapotheose.

Een koude rilling dringt tot in het ruggenmerg.

Dat hoort er elk jaar bij en niemand vindt het erg.

De kerk vormt met de staat een soort van symbiose.

Ze staan er bij elkaar, het wassenbeeldmuseum,

Te rillen in hun bontjas in de klamme basiliek,

En luisteren naar het gefluisterde Te Deum.

Gestelde lichamen vol jicht en reumatiek,

Gestrompeld naar de drempel van ‘t millennium,

Madame Tussaud met een patina van antiek

Ondanks al het getater over de cumul,

Of liever het gepraat omtrent décumulering,

Blijft cumuleren toch van ons systeem de schering

Alsook de inslag. Al de rest is flauwekul.

’t Vertrouwen van het volk vertoeft diep onder nul

De politiek komt over als een samenzwering

Democratie is dood. Dat is een constatering

Hier helpt geen kouwe kak noch donkerbruin gelul.

Wij zitten met zijn allen dood rond het kadaver

Van oude politiek. Waar is het nieuw begin ?

Toch niet in nog maar een parlementair palaver

In nog maar een cenakel, nog een sanhedrin

De beste paarden krijgen niet de meeste haver

Maar wel de zakkenvullers, uit op meer gewin.

Ministers die luid hun verzuchtingen slaken!

Laat roepen en tieren het Vlaams parlement!

Bij stoelendans die haar gelijke niet kent!

Het is een spektakel om dol van te raken!

Een zothuis van schelmen, een schouwspel van snaken,

Het is een gebeurtenis, evenement.

Daar doven de lampen in de circustent.

Verloren in storm is de lichtboei, het baken.

Gewis, vergewist en waarachtig, warempel,

Laat los nu de tepel, niet langer een welp,

Gij Brusselse leeuw, en verlaat schandetempel!

Of kruip weer terug in je spreekwoordenschelp.

Je hebt nog wat tijd en dan haal je een stempel,

En als het niet lukt, wel dan klik je op Help!

De koning van de Belgen mag er niet van dromen.

Heeft een van zijn ministers plichten niet vervuld,

Of uit zijn nek gekletst, geouwehoerd, geluld,

Zijn jammer en geklaag de vorst ter oor gekomen?

De Marokkaanse vorst een ezel doet intomen,

Getooid en opgetuigd. Daar eindigt zijn geduld.

En rondgeleid in narrenpak, in rook gehuld,

Rijdt averechts degene die zijn opdracht is ontnomen,

Het valt daar niet vaak voor dat hoge schelm betrapt

Is, maar indien die wet in elke staat bestond,

Wordt wie het volk het bloed uit aders heeft getapt,

Weldra in elke hoofdstad op een ezel rond

Gevoerd. Van Ryswyck heeft zijn mond voorbij geklapt,

Maar goed dat eigen wet geldt op de eigen grond.

Komt kijken naar de Tour, Komt vrienden in de ronde !

Nu Voet geseind is in zijn rijdend’ apotheek,

Is menig renner in de wedstrijd wat van streek,

Alsof je ‘t luiden hoort van de gevreesde stonde.

Het schrijnt als zout in kakelvers geslagen wonde.

Er komt geen einde aan de passie van de week.

Het blozend peloton ziet van de slag lijkbleek,

Maar jaagt nog steeds verbeten op de winstseconde.

Epo voluit heet ook erythropoiëtine.

Het rode bloedcel aantal gaat ervan omhoog,

En het zuurstoftransport en het hemoglobine.

Als dat niet helpt dan maar een felle ellenboog.

Claudine bracht een thermosfles Ovomaltine,

Voor Axel Merckx die ’t vak met moedermelk inzoog.

Een hete zomeravond. Turken met claxon,

Dra op de voet gevolgd door politiesirene,

Een straatballet op schrikmuziek. Dat schizofrene

Gedoe van voetbalmensen om het spelgazon.

De volksmassa’s vereend in zweet en zomerzon

Gaan middelpunt-ontvliedend uit de bol, de ene

Of andere kant uit, die, deze of degene

Omdat de een verloor en dus de ander won

Ik vluchtte een week ijlings naar het stoffige Egypte

Geef mij wat lucht en ademtocht, een beetje vlug!

Uit zucht naar menselijke warmte, daar ik flipte.

Ik ben gebeten door een onbekende mug,

Diep in een kille, peilloos diepe, stille crypte

Maar troost u Belgenland, want Laurent is terug!

In het hiernamaals, ‘t hoofd schudt Leopold de Tweede,

Bij wat het internet bericht omtrent Bill Clinton.

Hij durft het Starr rapport niet uit te printen.

Maar doet toch wat papier bij in de printerslede.

De oude koning mompelt in het ongerede.

Onzalig kraken democratische gebinten.

Een staatshoofd moet onder het doorknippen van linten

Niet ruiken naar contact met vrouwelijke schede.

Leopold was een bok die sprong op elke geit.

Ook Kennedy wist vreugde in de seks te smaken.

Daar lag de basis van hun populariteit.

Betrapt blaast Bill de rook uit opbollende kaken.

Onhaalbaar is voor hem de seksualiteit.

Ja, wie niet inhaleert kan beter ’t roken staken.

Terwijl de media over Bill Clinton zeuren,

Ons oog ziet Hillary, Frau Kohl en Chérie Blair.

Ze vinden het verhaal oneerlijk en unfairn

Achter pijnlijk zorgvuldig toegesloten deuren.

Bill Clinton heeft gezondigd en wil dit betreuren,

Omtrent een knappe rondgekapte stagiair;

Of een vrijwilligster, of was het een au pair?

Verdwaasd vraagt hij zich nu af hoe dit kon gebeuren.

And Lady Blair says Blimey, Scheisse sagt Frau Kohl,

Hillary kijkt trots reputatie ingedeukt,

Nog steeds ergens gelovend in haar groot idool.

Haar verfomfaaide vrouweneer blijft ongekreukt.

Uit Rome belt via zijn gsm een Pool:

“Non erat coitus,” ze hebben niet geneukt.

Terwijl raketten bommen op de Soedan droppen,

Het worst mag  wezen voor gewoon Amerikaan.

Is er in Washington een schuine rel ontstaan,

Maar al te graag laat het treurbuispubliek zich foppen

Vergeten zijn de moslims die dit niet verkroppen

Moedjaheddin die her en der de baan opgaan,

Het vrije westen naar het noeste leven staan.

Wie zal Amerika nu een geweten schoppen?

Vereend in ijver is nu echt het eerste paar,

Veroordeeld om nog twee jaar in een bed te slapen,

Als lepels buik aan rug geschoven in elkaar.

William en Hillary zijn voor elkaar geschapen.

Al staat zijn roede volgens Paula Jones raar,

Had Monica de mond vol van het aanvalswapen.

Het is me daar in Washington een klerezootje!

Door toedoen van die lieve tante Linda Tripp,

Is Monica met de baret bijzonder hip.

Cartoons tonen een president al in zijn blootje.

Daar lacht Lewinsky ingepakt als een cadeautje,

Met op haar ongewassen jurk DNA stip.

Ze staat er schaterend met rood gestifte lip.

En rekent vast ook nog op meer dan een bravootje.

Zo staat ze daar te prijken met de jurk der jurken;

Met in de stof onuitgewist van Bill de vlek,

Maar William ligt naast Hillary in bed te snurken,

Schrikt wakker uit zijn nachtmerrie: “Wait a sec!”

Maar maakt zijn zin niet af. Wie zijn de echte schurken?

Op welke zedenleer zit volgens u de rek?

Daar trekt Mir nog een baantje om bewoonde aarde.

Voorlopig is zij nog altijd niet neergestort,

Behoorlijk op de drift en ruimtelijke hort,

Een hoge prijs en weinig toegevoegde waarde.

En menigeen die angstig er omhoog naar staarde,

Weet dat het zal gebeuren uiterst binnenkort.

Kijk niet bevreesd, als uitzending werd opgeschort,

Voor ruimtevaartexpert die menigten bedaarde!

Mir komt de dampkring in als wentelend houweel,

En brandt zijn weg naar binnen in zijn diepe val:

Een vuurstreep naar een niets vermoedend werelddeel,

Een boemerang terug uit een kortbij heelal,

Op land of oceaan al scheelt dat niet zoveel,

Het eindigt op een bloedbad of in tranendal.

Driekleur

Ons land is een prinses geboren!

Een nieuwe ster aan firmament,

Het centrum van de circustent.

Muziekkapel vergaat het horen.

De klokken luiden in de toren.

Papa met fluitje van een cent,

Mama Mathilde heeft geënt,

Voor keizersnede voorgeschoren.

Een foto van het koningskind:

Bij voorbaat is het teerbemind.

Ze heeft ons aller Belgenhart gestolen.

Terwijl het koninkrijk verzwindt,

Als korrels in zuidwesterwind.

Gekeurd geslacht en tot erfdienst bevolen.