Partita 2

Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid

Vanavond naar een dansvoorstelling geweest in het Kaaitheater: Partita 2 van en met Anne Teresa De Keersmaeker en Boris Charmatz.

Het is een sobere voorstelling. Het podium is helemaal vrijgemaakt en leeg, en er is eigenlijk geen decor, want je kijkt op de binnenkant van de buitenmuren van het theater, zwartgeschilderde baksteen, met buizen en leidingen zichtbaar.

Een grote lege ruimte, met alleen maar twee dansers en een violist.

Wel klank maar geen beeld.

Het begint in totale duisternis en dat duurt de hele partita lang. Daar houd ik in principe niet zo van. Ik haat duisternis tijdens een voorstelling, want ik val ervan in slaap.

Hoe dan ook maakten we mee dat een onzichtbare vioolspeler de partita 2 van Johann Sebastian Bach in het pikkedonker speelde.

Het is prachtige muziek op zich, waarbij de viool de hele ruimte weet te vullen en die geen ogenblik gaat vervelen. De hele partita duurt wel even. Gelukkig was ik goed uitgerust en had ik een sloot koffie gedronken, want de fratsen van Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid, zoals Gino en ik haar onder elkaar met tederheid noemen, zijn me intussen wel bekend.

Ik heb al veel van haar voorstellingen meegemaakt waaronder ook een paar slechte, maar het dient toegegeven: als ze goed is, is ze soms zeer goed.

Choreografie

Nu hou ik meer van Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid als choreografe dan als danseres.

Haar werk is meestal beter als ze zelf niet meedanst. Een mooie ballerina is ze niet, en dat wil ze ook niet zijn. Ze beweegt tamelijk mannelijk en hoekig. Daar is niets op tegen. Alleen is ze niet zo stabiel. Ze wankelt af en toe iets te veel. Atletisch is ze wel en ze kan lopen als geen ander.

Mens wat kan Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid het op een lopen zetten zeg.

Ze is dan ook meer een loopster dan een danseres. Luidens de wikipedia is ze geboren in 1960 en ze is de kaap van de vijftig al een tijdje voorbij. Dat zie je er niet aan af en het maakt haar prestatie alleen nog indrukwekkender. Ik reken dat goed.

Hoe dan ook kregen we na de muziek zonder licht een tweede gedeelte van dans zonder muziek. Ik ben in het begin altijd het spoor bijster, en dat doet Anna Maria Irène Simone Godelieve Astrid natuurlijk met opzet. Daar is ze heel goed in, de kijker op het verkeerde been te zetten, en ik trap er altijd in.

De eerste helft van de voorstelling ben ik doorgaans helemaal niet mee. Dat is ook het mooie van de schouwspelervaring, dat er van al die verwarring nog iets goeds komt, want kijk we kregen nog een derde deel.

Besluit

Daarbij stond onze kranige en charmante violiste, Amandine Beyer, opnieuw de partita N° 2 van Bach te spelen, en deze keer kregen we de muziek, de dans en het licht allemaal tegelijk. Daardoor ging alles samenvallen en werd het mooi en ontroerend.

Na afloop kregen de artiesten een warm applaus, dat meer dan verdiend was.