Dagboek februari 2013

28. feb, 2013

Verraad

Als het gerecht faalt zoals in Antwerpen en als de kerk faalt zoals in Rome, dan is er iets grondig mis met de instellingen die zich opwerpen als de basis van de orde in de samenleving.

Het parket in Antwerpen rolt vechtend over de straat. Ook in Rome wordt de top verscheurd door inwendige twisten.

Toeval?

Is het gewoon niet dat daar een cultuur is gegroeid waarin een beperkt aantal mannen (zelden vrouwen) de dienst uitmaken en de hele instelling naar zich toe halen. Dat is wat Julien Benda het Verraad van de Klerken heeft genoemd. Op een gegeven ogenblik zul je altijd zien dat er een paar handige smiechten zijn, die goed kunnen lezen en schrijven, die de macht naar zich toe trekken en de instelling naar eigen goeddunken overheersen.

Het is het verhaal van de varkens in dierenboerderij van Orwell. Iedereen is gelijk, maar sommigen nog iets gelijker. Dat gaat een tijdje goed tot iedereen het overdreven begint te vinden, omdat er geen grenzen zijn aan het machtsmisbruik en de eigendunk van deze lieden.

Godendeemstering

Het geweld is des te schrijnender als het onterecht is en door het gezag wordt uitgeoefend.

Dan falen de vaders en plegen de klerken pas goed verraad.

Op een gegeven ogenblik wordt het tijd dat de maskers afvallen. Dat de deuren van de geheime kamers openzwaaien. Dat de falende vaders van hun voetstuk vallen. We zien dat overal ook met het bankengesjoemel en zo. De oude zekerheden vallen weg, en dat is maar goed ook, omdat het valse zekerheden waren.

We zullen tastend onze weg moeten zoeken als blinden. Er is geen goed gezag meer in de moderne maatschappij, niet zozeer omdat de jeugd geen gezag meer aanvaard, maar omdat de gezagsdragers meer bezig waren met elkaar te jennen dan met het vervullen van hun missie.

Zie in een heel ander vlak, maar toch, de financiële schandalen rond het ACW, waar heel wat geld in rook is opgegaan in de nasleep van de bankencrisis.

Slotsom

Er zijn geen zekerheden meer en de leiding is zoek. Onze samenleving zwalpt op een zee van emoties, die steeds prikkelbaarder lijken te worden.

27. feb, 2013

Foto het laatste nieuws

27. feb, 2013

In een politiecel

Om het nu eens over een andere vorm van geweld te hebben: er is recent veel te doen over de dood van een jongeman in een Antwerpse politiecel drie jaar geleden.

De feiten waren al bekend en niemand die er wakker van lag tot de beelden werden uitgezonden op televisie en iedereen getuige kon zijn van het buitensporig geweld dat hier gebruikt is.

Op dat ogenblik kent de publieke verontwaardiging geen grenzen meer, over iets waar drie jaar lang geen haan naar kraaide, zoals iemand op facebook vandaag terecht opmerkte. Op de beelden, van de bewakingscamera godbetert, kun je goed zien hoe een eenheid van de bijzondere Antwerpse politie in de cel binnenkomt en zich op de gearresteerde jongeman werpt.

Rake klappen

Het slachtoffer wordt vervolgens murw geslagen en hij is later aan zijn verwondingen bezweken. Het doet de maag omdraaien, temeer omdat hier om geweld gaat dat door het gezag wordt uitgeoefend, in een legaal kader, in een rechtsstaat. Ik heb nog niemand horen beweren dat dit gedrag vanwege politiemensen in een beschaafd land geoorloofd is. Ik kan me ook niet indenken dat er iemand op gaat staan die dat wel kan.

Het is gewoon niet goed te praten.

We moeten erkennen dat het om een zeer ingewikkeld geval gaat waarbij de betrokkene de speelbal wordt van tussen de politionele instanties en de psychiatrische zorg. Die ook niet vrijuit gaat in deze materie. De man is twee keer vergeefs aan de zorg aangeboden, die weigerde.

In observatie stelling

Wat volgens mij had moeten gebeuren, is zoals we dat in Brussel doen: de betrokkene wordt naar spoedgevallen van een groot ziekenhuis gebracht waar hij of zij blijft tot hij of zij door een psychiater is onderzocht. Deze laatste kan beslissen tot gedwongen opname, en gedwongen behandeling. Dat is volgens mij de enige manier dat je iemand kan dwingen om een behandeling zoals met name een spuit te krijgen.

Hier is een arts opgevorderd om een spuit toe te dienen. Volgens mij had die dat moeten weigeren, maar hij of zij is niet eens tussengekomen omdat de betrokkene intussen al tot moes geslagen was. Het is het bloedstollend hoogtepunt van een blunderboek zonder weerga.

Dappere mensen

De familie blijft verbijsterd achter. Hen is drie jaar lang van alles wijs gemaakt en nu blijkt dat ze gelijk hadden. Die moeder is daar zelf haar inzagerecht gaan uitoefenen en heeft een aantal notities genomen, waaruit nu blijkt dat het dossier niet klopt.

Wat een moedig mens zeg. We weten het van meester Vermassen die weer eens in beeld kwam, voortdurend rennend van de ene cause célèbre naar de andere. Maar deze keer kwam hij ad rem, zal ik maar zeggen, toen hij zei: “Het enige wat die mensen willen horen is een ‘sorry’” Maar dat krijgen ze niet.

Foto vandaag.be

26. feb, 2013

De spiraal van het geweld

Je moet het kwade niet met kwaad vergelden, maar het goede voorbeeld geven, zegt het evangelie.

Dat is de gemakkelijk gezegd, maar niet zo gemakkelijk gedaan. In verband met wat we vertelden over ongestrafte daders zouden we ons kunnen voorstellen dat we wraak nemen op een of andere manier. Hem in een steegje opwachten of zo, of een traag en knagend vergif in zijn eten doen. Hem op een of andere manier beschadigen, bijvoorbeeld door zijn reputatie te besmeuren.

Oog om oog

Het zou de spiraal van het geweld alleen maar verder zetten en het zou de wereld niet verbeteren, en dat is wat het evangelie ons hier probeert te vertellen.

Het beste wat je kunt hopen is dat je jezelf voldoende vooruit kunt helpen om autonoom en zelfstandig in het leven te staan. Je eigen leven leiden, net zoals iedereen anders ook al doet.

Laten zien dat je persoonlijkheid niet gefnuikt is, maar alleen gestaald en gehard door de tegenslagen, net door het misbruik en de intimidatie.

Als je dat kunt, dan kun je ook functioneren met of zonder gevolgen voor de dader. Ik zeg niet dat het dan om het even wordt, want om het even zal het nooit zijn. Het gaat om aanvaarding, niet om onverschilligheid. Wat in het verleden is gebeurd kunnen we aanvaarden omdat hun nu eenmaal onomkeerbaar is, maar dat betekent nog niet dat je het kunt goedkeuren of verdoezelen.

Overwinning

Dat je er los van komt, betekent nog niet dat je het moet gaan ontkennen. Integendeel. Het is pas wanneer de ontkenning ophoudt dat de aanvaarding kan beginnen. En het is ook niet zo dat de aanvaarding zomaar even betekent dat we er ons zomaar even bij neerleggen. Het neemt niet weg dat je kunt blijven strijden tegen nieuw onrecht.

De beste revanche die het slachtoffer kan verhopen is de eigen menselijke waardigheid weer op te bouwen, niet onbeschadigd maar toch integer. Daarvoor is het nodig het rijk van de leugen te verlaten om het land van de waarheid te betreden.

Je moet jezelf overwinnen.

25. feb, 2013

Verwerking zonder einde

Het slachtoffer, als het ooit tot een stopzetting van het misbruik komt, staat voor de ingewikkelde taak tijdens de rest van het leven proberen klaar te zien, onder meer ook in de complexe gevoelens die hij of zij ten opzichte van de dader koestert.

Daar al altijd wel woede en afschuw bij zijn, toch later, tijdens de verwerking. Maar er zijn wellicht toch ook positieve gevoelens geweest, zoals bewondering of dankbaarheid voor de aandacht die je hebt gekregen. Het is niet zo eenvoudig om dat op te lossen.

Er zijn heel wat slachtoffers die nog geregeld moeten omgaan met de dader, voor zover die tot de familie behoort, want we hadden het gisteren en eergisteren al voornamelijk over intra-familiaal misbruik, met een dader die nog steeds in leven is en die altijd ongestraft is gebleven.

Het is niet zo simpel om daarmee om te geen en de juiste houding te bepalen.

Radiostilte

In het geval dat ons bezighoudt is het tot een breuk gekomen, een verbreking van alle betrekkingen.

Ik denk dat dit gunstig is, dat het betrokken slachtoffer een aantal jaren de kans heeft gekregen om zich te onttrekken aan de kwalijke invloed van de dader, die immers niet tot een einde komt de dag dat het fysieke, seksuele misbruik stopt.

Ook nadien moet het geheim nog worden bewaard  en er blijft altijd een druk bestaan.

Vroeg of laat zul je hopelijk zien dat er bij het slachtoffer voldoende zekerheid en evenwicht is ontstaan, die ertoe leiden dat de confrontatie met de dader niet meer uit de weg gegaan moet worden.

Vooruitzicht

Er zal ongetwijfeld een verlangen komen op een goede dag het met de dader er te kunnen over hebben, en hem de gevolgen van zijn daden onder de neus te wrijven. We weten niet of dat ooit lukt.

We mogen hopen dat de dader in dit of een volgend leven tot de orde wordt geroepen, en dat hij zijn schuld erkent, maar er is weinig reden toe, dat werkelijk binnen de horizon van ons eigen leven te verwachten.