Onnadrukkelijk, breekbaar, gevoelig. Tom Isenbaert brengt hier het dubbelrondeau 'Loslaten' van Dirk van Babylon en voegt er iets aan toe wat moeilijk onder woorden te brengen is.
Temeer daar de zanger niet op de voorgrond treedt, maar een beetje in de schaduw van de tekst blijft, wat ik bijzonder intrigerend vind.