De biennale was onvergetelijk.

The foundation

Deze maand heb ik het geluk gesmaakt, een rechtstreeks radio-interview te mogen weggeven, alsmede een schriftelijk interview in de media van Bruzz, de lokale radio van Brussel, getuige waarvan de foto hierboven.

Onderwerp van gesprek was ‘dertig jaar later.’ We dachten ter gelegenheid van 1 december, Wereldaidsdag, terug aan de pionierstijd in de jaren tachtig. Ik heb toen mee met een aantal bijzondere persoonlijkheden aan de wieg van het buddy-systeem in Vlaanderen gestaan, iets waar ik nog steeds uitermate trots op ben, en waar ik graag over vertel, als er belangstelling is, zoals nu het geval was.

Vaak gebeurt dat niet. We kunnen ons nu niet meer voorstellen wat voor een impact de nieuwe ziekte had op de samenleving in de tweede helft van de jaren tachtig. Het was een pijnlijke beproeving voor de holebi-beweging. Ook de medische sector was er niet klaar voor, en de toegankelijkheid van de zorgen voor aidspatiënten was aanvankelijk niet vanzelfsprekend.

Ik heb daar zelfs nog een boek over geschreven ‘Seks en cultuur,’ verschenen bij Houtekiet, dat in de verkoop geen potten heeft gebroken. Intussen is dat allemaal vergeten, en lijkt het bewustzijn omtrent seksueel overdraagbare aandoeningen of SOA’s  van de radar verdwenen. We hebben de afgelopen jaren een piek gezien in het aantal besmettingen, al zakken de cijfers nu net, zeer recent weer een beetje.

Het werk dat we toen hebben verricht is vandaag grotendeels weer uitgewist. Aids is gewoon geworden, en niet meer dodelijk zoals eerst het geval was.

Beste lezer,

Dit zal wellicht de laatste nieuwsbrief zijn in de huidige vorm. We broeden op een nieuwe website die begin volgend jaar van start moet gaan. Deze site blijft nog wel een jaartje staan, maar zal niet meer aangevuld en weinig onderhouden worden.

De foto’s van deze maand zijn gekozen uit spiegelselfies van het voorbije jaar, dat ons veel vreugde en genot verschafte, en dat ons onder meer in Venetië en in een aantal meubelwinkels hier te lande bracht, waaronder die van Gaverzicht in Deerlijk, waar we de fotoreportage maakten, die onze diavoorstelling vormt.

Iedereen bedankt voor de nieuwsgierigheid en de vele reacties gedurende de jaren dat de website steeds verder is opgebouwd. De constructie is nu voltooid en ik zal er weinig of niets nog aan toevoegen. Ik zal veeleer elementen weghalen naarmate ik ze in de nieuwe site kan inbouwen. Maar goed, dat moet ik niet allemaal uitleggen, want het wijst zichzelf wel uit.

Hopelijk komen we volgend jaar met een nieuwe maandelijkse verschijning van een heel andere nieuwsbrief.

Hieronder nog een foto, die geen selfie is, maar een zicht dat een beeldige jonge student van me heeft genomen. Hij deed aan Tadzio denken, de jongensfiguur uit ‘Dood in Venetië.’ De novelle van Thomas Mann, de film van Luchino Visconti, de opera van Benjamin Britten. In jaren tachtig kon ik hem meezingen.

Apollo: he who loves beauty, worships me.

Ik sprak hem aan in dat sprookjesachtige spiegelmuseum, en vroeg hem of hij het wilde doen. Toen verscheen zijn moeder om de hoek van de zaal en verstrakte de toon een beetje. Maar hij heeft het toch gedaan, en deze foto genomen. Ik wil hem daar graag voor danken, als hij dit mocht lezen en zijn moeder ook.

Tentoonstelling van Michelangelo Pistoletto in de Abbazia San Giorgio, Venetië.
Augustus 2017
Een en een is drie.