Blog Zomer 2015

Verkleumend bij de poorten van het Klein Kasteeltje,
Kwam hij mij tegen, de verdwaalde vluchteling,
Uit Antwerpen, met op zijn rug zijn huishouding:
Verdoolde sprookjesman, die net als Repelsteeltje,

Zijn naam niet zeggen mocht. Een intellectueeltje,
Op vlucht voor lynchpartij en volksomwenteling,
Of dreigende verwijten in de schemering.
Maar zijn verhaal, hoe gruwzaam het ook is, verveelt je

Straks heeft hij hopen tijd om voor zich uit te staren,
Vervoegt het legertje gestoorden en verwarden,
Ontheemden en verplaatsten, voer voor ambtenaren.

De Scheldestad is vol verkrampten en verstarden!
Wat is er aan de hand met de Antwerpenaren?
Het lijkt er op dat het beton begint te harden.

Pasquino scheurkalender mei

Op eenzijdige extreme visies heb jij anders het patent. We mogen allebei onze mening uiten, en de mijne steek ik niet onder stoelen of banken.

“In afwachting van de totale islamisering van dit voorheen zo beloofde landje” verenigt de Vlaming, zoals jij die alleen kent, alle deugden: “vaak intelligent , ondernemend, meevoelend, en empathisch.” Ik mag er misschien aan toevoegen, dat die deugden vaak selectief worden uitgeoefend, naargelang de huid, de taal of de afkomst van de gesprekspartner. Daar ben jij blind voor.

De Vlaming is, voorts in jouw visie, “ook vaak bang voor al dat overweldigend islamitisch geweld en de terreur.” Vervolgens gooi je het allemaal op een hoop. Een Vlaming wordt uit zijn sociale woning wordt gezet om plaats te maken voor migranten, de andere heeft PTSS, niet zozeer omwille van het pistool tegen de slaap, maar omdat het Noord-Afrikaanse mannen waren, (vriendinnen van jou, laat je opmerken, maar ik veronderstel dat dit niet op die mannen slaat.)

Hoe dan ook wordt de vluchtelingenproblematiek hier samen geveegd met de afkeer voor een bepaald soort mannen. Ik vind dit meer dan een beetje schokkend. Dat je al die vooroordelen uitstrooit zonder onderscheid des persoons. Wat hebben die Noord-Afrikaanse mannen nu met Syrische en Irakese vluchtelingen te doen? Behalve een aanleiding te zijn om al je gal te spuwen.

Bart De Wever is de geniale leider van een benauwd en bekrompen Vlaanderen dat zich wentelt in zijn rijkdom en zijn zelfgenoegzaamheid, en dat met wrevel en argwaan reageert wanneer nu blijkt dat allerlei mensen komen aankloppen, die de kruimels van onze rijke tafels zouden willen eten.

We hebben onze rijkdom te danken aan de open grenzen met de grote landen die ons omringen. We zouden graag willen dat die grenzen maar langs een kant doorlaatbaar zouden zijn, maar in de andere richting als een muur fungeren. Dat zal niet lukken.

We hebben onze welstand bovendien ook te danken aan het geweld dat we samen met de grootmachten in die landen hebben aangericht, en dat al sinds den negentiende eeuw. We moeten daar nu de prijs voor betalen in deze ongeziene vluchtelingencrisis.

Bart De Wever mag zich gedragen alsof hij zeventig procent van de Vlamingen vertegenwoordigt, en mijn zus mag hem toejuichen, maar in werkelijkheid draagt hij, op basis van de Vlaamse en federale verkiezingsuitslagen van 2014, de stem van 32 % van de Vlamingen, en 20 % van de Belgen weg.

Daaruit volgt dat hij 68 % van de Vlamingen en 80 % van de Belgen niet vertegenwoordigt.

Wie het meeste deelt, weet ik niet, maar ik weet wel dat Bart De Wever, hoe intelligent en geslepen hij ook is, het opperhoofd vormt van een partij die de grenzen wil sluiten, en die de kinderbijslag van vluchtelingenkinderen wil intrekken.

Dat vind ik een misselijke streek, om het geld te gaan halen bij baby’s en zuigelingen, uitgerekend bij die deze steun het meeste nodig hebben.