Ik zeg u maar dat.

Wat is dan eigenlijk de essentie van wat ik zou willen zeggen? Ik denk dat het vertrekt bij het ontzag voor de schoonheid van de schepping. Het woord schepping veronderstelt een schepper en is dus meer dan een beetje gekleurd. Noem het de werkelijkheid, de natuur, de planeet, hoe dan ook. Het punt is hoe prachtig dat in elkaar zit.

Ik zal dat in onze maandelijkse nieuwsbrief in een paar beelden proberen samen te vatten. Er is zoveel schoonheid te vinden, en dat is waar we mee bezig zijn, om de lelijkheid van onze dagelijkse condities te ontvluchten en te overstijgen.

Het is vanuit die houding van liefde voor de dingen, sommige meer, andere minder, dat ik probeer de wereld tegemoet te treden. In zekere mate is dat een vijandige omgeving waarin steeds gevaren op de loer liggen, maar het is ook ons jachtgebied dat kansen en mogelijkheden biedt.

Als handelende mens kunnen we in die wereld gaan staan. Het hoogste wat we kunnen bereiken, is dat ons bestaan een weldaad is voor onszelf en voor de anderen. Je kunt de anderen trouwens geen meter vooruithelpen, als je niet van jezelf houdt. Verbeter de wereld, begin bij jezelf om een oud cliché van stal te halen.

We leven nagenoeg allemaal omringd door anderen en daar moeten we het op een of andere manier mee vinden. Zo gauw je in je eigen levensonderhoud kunt voorzien, moet je proberen nog iets meer te doen, en voor anderen iets te betekenen. Je moet op de eerste plaats verantwoordelijkheid voor jezelf kunnen opnemen, vooraleer je dat voor anderen doet.

Rekening houdend met je gaven en je beperkingen moet je zelf maar zien wat je voor anderen gedaan kunt krijgen. Ik ben van mening, in alle bescheidenheid, dat er aan mijn wieg veel goede feeën stonden. Ik ben in een beschaafd land geboren, in een klasse familie. Ik laat me daar niet op voorstaan, maar ik ben er me wel van bewust, dat daar een onverdiend privilege in schuilt.

Ik vind dan ook dat ik voor mezelf de lat hoger moet leggen, dan voor de meesten, als het er om gaat met je talenten niets terug te doen voor alles wat je hebt gekregen. Mijn talent is, naar ik hoop, letters op een rij te kunnen zetten, op grond van een overtuiging, dat we de wereld beter kunnen maken door de juiste woorden te kiezen.

Mooi opiniestuk van Bruno De Lille in Knack omtrent de sluierdracht. Ik kan zijn standpunt volledig bijtreden.

http://www.knack.be/nieuws/belgie/wie-zal-nu-bepalen-of-iets-een-politiek-of-religieus-symbool-is/article-opinion-828277.html

Oriëntatie

Af en toe moet een mens eens een streep kunnen trekken. Daarom niet elke dag, maar nu eens en dan weer. Het is tijd dat al de zorgen om het wereldleed eens opgeborgen worden. Even alle tellers op nul zetten, om adem te kunnen halen. En dan start het allemaal opnieuw, maar heb je toch even het gevoel, bij te zijn gekomen.

Ik heb de laden leeg gemaakt, en alle lopende thema’s stopgezet, om een geheel nieuw toe te laten. Je kunt niet iets beginnen, als je niet eerst een leegte schept. Kaalslag van alle projecten en perspectieven, om onbevangen met een kersverse uitdaging te kunnen beginnen. Dat vergt enige moed, om alle schappen uit te ruimen.

Dat is het moment dat de vertigo van het niets uitkiest, om zich voor te doen. Die duizeling die je bevangt, als jij je over de holle leegte buigt. Losgerukt uit de dagelijkse wisselwerking met de omgeving, met alle recente geheugenresten gewist, als een computer die geheel hersteld in de fabriekscondities heropstart, is er de angst dat er niets is, om het over te hebben.

We hebben het al over zoveel gehad. Wat blijft er dan nog over? De essentie wellicht. De kern van de poedel, waar we omheen cirkelen zonder hem ooit aan te kunnen raken. Als we al beseffen dat er een essentie is. Meestentijds zijn we met wat anders bezig. Maar niet, in dat zwijmelmoment dat we dreigen ons evenwicht te verliezen, nadat alle tafels schoongeveegd zijn.

Ik ken een paar mensen die dat de hele tijd hebben die vertigo en die evenwichtsstoornissen die er het gevolg van zijn. Dat is lastig, en het is moeilijk om blijven vol te houden. Daarom wellicht dat de meeste stervelingen zich liever overleveren aan de verdoving van de dagelijkse hyperactiviteit. Altijd maar druk, druk, druk. Lopen om overeind te blijven.

Liever dat dan de blik naar binnen te richten en onze innerlijke leegte te overschouwen. Daar gaapt een wijde kloof die we liever niet inkijken. Toch moeten we ons zichtvermogen trainen om dat af en toe wel eens te doen, en een ogenblik van stilte toe te laten, om de ziel tot rust te laten komen, en ruimte voor een nieuw evenwicht te maken.

We hollen altijd maar door, maar als dat niet in de goede richting gebeurt, schieten we niet op. Nu is er voor mij zo een moment gekomen, dat ik even moet stilstaan om de juiste zin te kiezen.

Nuchtere noorderburen

Met veel spanning heb ik uitgekeken naar de uitslag van de wetgevende verkiezingen in Nederland afgelopen dinsdag. De wereld haalt nu opgelucht adem dankzij een non-event: de doorbraak van extreem-rechts heeft alvast in Nederland toch al niet plaatsgevonden. Uit alle windstreken waren er reporters uitgerukt om te kijken wat er zou gebeuren, maar een extreem-rechtse dijkbreuk is er niet gekomen.

Gelukkig maar. Halleluja, Hosanna in den Hoge en El Hamdoelilah. En hip hip hoera voor de Nederlanders, die ons een les in democratie hebben gegeven. Als ik de nieuwsberichten mag geloven komt Wilders uit bij 13 procent van de stemmen, dat is een op acht Nederlanders. Behoorlijk wat, maar niet iets waar een Belg van schrikt.

In Vlaanderen stond de stand op een gegeven ogenblik, voor de opkomst van de NVA, bij een aanhanger van de racistische partij Vlaams Belang op vijf Vlamingen, en in Antwerpen zelfs een op drie tijdens de hoogtijdagen van deze ranzige partij. Dat zijn pas verschrikkelijke cijfers.

Ook in Frankrijk kan het populisme een vijfde van de bevolking achter zich scharen. Vader Le Pen wist op 5 mei 2002 tegen Chirac 17,9 % te halen. Zo gezien is 13% van die vreselijke man Geert Wilders niet zo verbijsterend. Als is het nog altijd te veel, dat wel.

De opkomst in Nederland op 14 maart 2017 was historisch hoog, dus we hoeven deze keer niet te redeneren dat de onverschilligheid een invloed heeft gehad, als blijkt dat de lauwheid ongelijk over de kampen verdeeld is. Stel dat het ene kamp niet talrijker maar wel meer gemotiveerd is Het zou een voordeel geven aan diegenen die het booste zijn. Nu heeft iedereen gestemd.

Bedankt lieve buren voor een les in democratie. Zo te zien was de sfeer redelijk vrolijk, en het weer mooi. Wat meespeelt in de opkomst, zodat we ons de vraag kunnen stellen wat de invloed is van het weer op de uitslag van de parlementsverkiezingen. Iets in mij zegt, dat we zeer dankbaar mogen zijn voor het aangename voorjaarszonnetje.

In Nederland is de lente begonnen. We mogen hopen dat de volgende aflevering in de verkiezingskoortsen van dit jaar, met name de Franse presidentsverkiezingen ook zo een mooi beslag krijgt.