De eigen website van de Villa Adriana is een beetje triestig, vind ik. Schoonheid en verval zeker?

http://www.villaadriana.beniculturali.it/index.php?it/204/villa-adriana

Wie gelooft er nog?

In de kwaliteitskrant De Standaard van vrijdag 17 maart is wetenschapsjournaliste Hilde Van den Eynde op zoek gegaan naar godsdienstbeleving in onze samenleving.

“Religie in België bloeit, als je maar goed genoeg kijkt,” zo beweert ze. “Terwijl kerken leeglopen en priesters en gelovigen in ijltempo vergrijzen, blazen migranten uit christelijke landen het geloof in onze steden nieuw leven in.” Zij ziet overal initiatieven ontstaan waarbij mensen van verschillende origine de eredienst beoefenen en dat doet elke groep op haar manier.

“Van de Poolse madonna tot het halleluja van de gospelkerken: religie groeit als nooit tevoren en zet zo de geschiedenis op haar kop.”  Het artikel behoort tot het betalende gedeelte van de website van De Standaard, maar ik ga er geen geld voor uitgeven.

Hilde botst al meteen op God, uitgerekend in dezelfde omgeving, waar hij vanaf de jaren zestig het eerst op straat is gezet: in onze moderne steden. De kerk heeft zich bij ons de afgelopen eeuw meer en meer naar het platteland teruggetrokken, zo ver als mogelijk van de moderniteit, met haar communicatiemiddelen en haar welig vertier.

In de stad kunnen we vandaag nog oude kerken zien staan, maar die zijn doorgaans leeg, ook als er een zeldzame misviering wordt gehouden. Hilde ziet nu echter een beeld ontstaan dat indruist tegen alles wat u de voorbije decennia las over ontkerkelijking, en dat dankzij de inwijking. Het zijn immers degenen die van elders komen, die God opnieuw naar onze contreien brengen.

Het zijn niet alleen moslims die God in de bagage hebben. Veel vaker dan we denken, zijn het christenen. We kunnen wellicht nog iets van hen leren, als het op geloofsovertuiging – en het uiten ervan – aankomt.

"Ik geloof niet in God, maar ik mis hem wel," geeft Hilde toe, gepokt en gemazeld in de wetenschapsjournalistiek als ze is. Kristof Vadino heeft daar een indrukwekkende foto bijgeleverd, die ik hier met zijn stilzwijgende toestemming reproduceer. Ik vind het een bijzonder beeld waaruit enthousiasme spreekt, in de evangelische zin.

Dat enthousiasme zijn de westerse gelovigen, voor zover zij nog bestaan, een klein beetje kwijtgeraakt.

Und kein ende

Wanneer te veel instanties zich met de sluierdracht moeien, zul je op het einde van de rit ontdekken dat het uiteindelijk de vrouw is wier keuzerecht zal worden beperkt, om het probleem op te lossen. Moslimfeministen en feministische moslima’s zien zich in het lastige parket geplaatst dat ze niet alleen met het paternalisme in eigen kring moeten afrekenen, maar ook met dat van de politiek, die zich het politieke gezag toe-eigent over de klederdracht voor vrouwen.

 Er gaan nu immers meer en meer stemmen op die zouden willen dat de staatsmacht zich bemoeit met de hoofddeksels. Er is nu weer dat recente oordeel van een Europees hof, dat stelt dat een werknemer verwijzingen naar een bepaalde godsdienst die blijken uit de kledij, mag verbieden, maar dan wel alle godsdiensten gelijk de boot in.

Dat is ook wat geldt in het Franse model waarbij de overheid, in haar hoedanigheid als werkgever in scholen en openbare diensten het dragen van geloofskenmerken verbiedt. Niet alleen personeelsleden, ook schoolgaande kinderen kunnen daartoe verplicht worden. Zelf ben ik geen voorstander van dat Franse model. Ik vind niet dat het de emancipatie ten goede komt.

De school zou zich ten allen tijde warm en uitnodigend opstellen, en niet van tevoren al beginnen met allerlei eisen stellen. Voor veel ouders is het schokkend te moeten vaststellen dat religieuze accessoires gebannen worden, maar dat het de leerlingen wel vrij staat seksueel expliciete kledij te dragen.

Voor velen is dat een omkering van de waarden waarin zij opgevoed zijn en die ze als heilig aanzien. Je mag niet meer naar Jezus of de Koran verwijzen, maar bijvoorbeeld wel naar Disney figuren en ander merchandising materiaal. Elk spoor van religie wordt uitgebannen, maar het consumentisme heeft vrij spel. Wat voor een beeld creëren we zo?

Dwepen met lullige schertsfiguren mag, maar geloven in hogere waarden mag niet meer, of moet op zijn minst verborgen blijven. Is dat niet de triomf van de oppervlakkigheid over de diepte? Ik vind dat bepaald verontrustend. Is dat de samenleving die we willen?

Ik heb het al uitgebreid over sluiers gehad. Zie onder meer: http://www.dirkvanbabylon.be/172139241.

Rachida Lamrabet heeft een pittige mening en steekt die niet onder stoelen of banken. Over de ontsluiering van de vrouw.

http://www.knack.be/nieuws/belgie/rachida-lamrabet-boerkaverbod-is-een-verregaande-inbreuk-op-de-vrijheid-van-vrouwen/article-normal-829849.html?utm_campaign=Newsletter-RNBAVUKN&utm_medium=Email&utm_source=Newsletter-21%2F03%2F2017