Capita selecta 2015

Ik lees het met gemengde gevoelens. Aan de ene kant benieuwd, aan de andere kant doodbenauwd dat de operatie beschadiging weer gaat beginnen. Ik mag hopen dat je een respectvolle omgeving vindt, die je kwetsbare persoonlijkheid naar waarde weet te schatten.

Want alles van waarde is weerloos.

Laat ik het zo stellen. Ik heb een tijdvenster van twaalf tot vier, waarin normaal gesproken geen raadplegingen maar huisbezoeken plaatsvinden. Ik kan daar een vergadering of een ontmoeting van twee uur in plannen, maar dan liefst aan het begin of aan het einde van het tijdvenster, zodat er twee uur overblijven om een paar bezoeken te doen die niet uitgesteld kunnen worden.

Ik weet pas de dag zelf hoeveel bezoeken er zijn. Soms veel, soms weinig. Praktisch is het dus best te kiezen tussen een vroege lunch van twaalf tot twee, of een late lunch van twee tot vier. De dag zelf kan dat nog fijn gesteld worden, maar je hebt geen gsm, dus we moeten de knoop wel van tevoren doorhakken.

Springen en dansen zit er voorlopig nog altijd niet in, maar ik kan stappen. Dat is het voornaamste. Dat een paar weken niet te kunnen doen was een ware kwelling. Ik denk dat de charleston dansen op bruiloftsfeesten zoals weleer, er voor mij niet meer bij zal zijn. Maar goed. De kersentijd is voorbij. Het was alweer een tijdje geleden dat we nog aan de verovering van het heelal gewerkt hebben. Goed dat je weer aan boord bent, dan kun je straks misschien een paar planeten verzorgen. Ik ben er intussen achter gekomen, mede door jouw falen,  dat ik niet voor mijn pensioen de meester van heelal zal worden. Het zal erna zijn.

Ik heb heel veel plezier aan mijn website en er zijn nu gevorderde plannen om weer op papier te gaan en met name de Molinos-roman uit te geven, via een publishing on demand systeem.

Doe veel groeten aan je wederhelft. Dat lukt wel, al dat solliciteren. Ik zal voor jullie duimen.

Tot binnenkort en beste groeten en neem zelf ook iets.

Net als die mevrouw die je noemt, zit ik heimelijk te hopen dat het niet zo een vaart loopt met dat solliciteren. Het zou ergens wel jammer zijn als je al meteen zou beginnen met werken zoals je zolang hebt gedaan, maar goed, het is waarschijnlijk wat je zelf het liefste wilt, en zo moet dat zijn, dat je je eigen keuzes maakt. Je kunt advies inwinnen maar als puntje bij paaltje komt, moet je toch zelf beslissen. Ik hoop alleen maar dat je kiest voor iets waarbij je er niet op achteruit gaat, maar integendeel vooruit in termen van comfort, levenskwaliteit en zinvolle invulling van je tijd. Kies dus niet voor iets waar je zelf niet beter van wordt.

Zou je niet een cursus management doen of zo. Ik zou het uiterst zinvol vinden dat je op dit moment iets aan je curriculum doet door een of andere opleiding te volgen op niveau. L. heeft een opleiding gedaan om leidinggevende in een crèche te zijn, en dat heeft haar veel goed gedaan. Ik zie u zeer goed zo een werk doen. Het heeft met zorg te maken het vergt administratieve kwaliteiten etc. Ik denk wel dat jij leiding zou  kunnen geven.

Misschien is dat een idee: een jaar opleiding volgen en het solliciteren even stilleggen. Je zou zoveel kunnen zijn: gids en onthaal bijvoorbeeld, om weer iets anders te noemen. Neem alvast je tijd om een goede keuze te maken.

Nou ja mijn voet. Ik klaag niet graag. Ik kan stappen, dat is het voornaamste, want het is een verschrikking, niet te kunnen stappen, dat kan ik je wel vertellen na mijn ervaring met de gips. De dag dat je een loopgips krijgt, is een echte verlossing in vergelijking met de weken daarvoor. De enkel is nog tamelijk dik, en er is een lelijk litteken te zien. Ik heb af en toe wel wat pijn bij lopen, en ’s avonds op het einde van de werkdag. Het vervelende is dat mijn hallux valgus aan die kant flink verergerd is. Het is een immer voortschrijdende misvorming van de voet, waarvan het gewelf zo een beetje inzakt en dat naar binnen. Het is het gewricht aan de basis van de grote teen die het stilaan begeeft, waardoor een knobbel ontstaat op die plaats. De tenen draaien stilaan meer en meer naar buiten. Daar krijg je drukplaatsen waar eelt ontstaan, en soms blaren.

Die evolutie is nu in mijn linker voet versneld. Dat valt natuurlijk allemaal in het niet, zolang ik maar kan en mag stappen. Springen en lopen gaat niet, maar stappen is mogelijk en dat betekent dat ik zowat alle taken van het dagelijkse leven zonder veel hinder kan verrichten.