Op weg naar het einde

De terugkeer van de kalief

Het hele probleem is dat je fantasieën niet kunt verbieden.

Aan de fantasieën van de burgemeester van Vilvoorde kunnen we niets doen, en aan die van de Islamisten die het kalifaat willen herstellen nog veel minder. Elk houdt er op zijn manier fantasieën over het einde der  tijden op na. Ieder van zijn kant zoekt een verhaal om de wereld verstaanbaar en beheersbaar te maken, en het tragische is dat de ander dat niet kan begrijpen.

Vilvoorde

De burgemeester ligt wakker van het idee dat er jonge mensen zijn die vanuit zijn stad naar Syrië vertrekken om er te strijden tegen president Assad.

Dat ze dat doen tot daar aan toe, maar de vrees is dat ze later terugkeren in een veel gevaarlijker toestand, geradicaliseerd en nog veel extremer dan ze al weren, en wellicht geschoold in terreurpraktijken. Op dat ogenblik zullen ze een bedreiging voor onze maatschappij vormen, een beetje zoals gebeurd is in Afghanistan, waar in de jaren zeventig allerlei internationale strijders tegen de goddeloze russen gingen vechten. Daar zijn broeihaarden ontstaan van extremisme en dat willen we niet meer meemaken.

Voorlopig is echter niet gebleken dat zulks in Syrië ook het geval zou zijn. Voor het gemak gaat de burgemeester nu daarvan uit maar aangetoond is het niet.

Je kunt een misdaad niet bestraffen voordat ze gepleegd is, en de hele vraag is dus wat gaat de burgemeester er aan doen?

Heil

 Voorlopig heeft hij alleen zijn eigen fantasie en die van zijn tegenstanders.

De Islamisten houden er een heel andere fantasie op na. Zij zien in de Syrische strijd een veldslag in de oorlog tegen het ongeloof die ze aan het voeren zijn. Natuurlijk zullen ze niet rusten tot de Islam over de hele aarde zegeviert, onder de leidstaf van een nieuwe kalief die zal toezien op een nieuw tijdperk van redelijkheid en rechtvaardigheid. En op de toepassing van de rechtspraak natuurlijk zoals die door de Islam voorzien is.

Nu weten we dat Al Qaida er dergelijke fantasieën op nahoudt. Als we merken dat inwoners van dit land er dezelfde fantasieën op nahouden, moeten we dan bang zijn? Het is niet zo dat Al Qaida het monopolie heeft of dit gedachtegoed.  We onderschatten een beetje de diversiteit van de Islam. Ik kan me heel goed voorstellen dat er heel wat moslims zijn, zelfs onder degenen die radicaal denken, die wel het kalifaat zien zitten, maar daarom nog niet Al Qaida.

Ik  ga de hele dag met moslims om en ik zie daar niet veel van. De meesten zijn vredelievend en verafschuwen het terrorisme, dat trouwens vooral moslimslachtoffers maakt.

Argwaan

Het spijtige is, dat we nu met een verziekt klimaat zitten, waar allerlei uitdrukkingen van godsdienstigheid, zeker als de godsdienst de Islam is, onder verdenking staan, en waarin discriminatie en Islamofobie welig tieren, en dat onder allerlei vormen.

Allerlei vooroordelen worden op een hoopje geveegd en uiteindelijk brengen we zelf datgene in gevaar, waar we voor staan, door een klimaat van wantrouwen te scheppen, dat de waarden van onze democratie aantast. De verleiding groot is in te grijpen in de persoonlijke vrijheden van degenen die verdacht zijn het extremisme aan te hangen en hun vrije meningsuiting te beperken.

Dan zullen zij zeggen: zie je wel dat er voor ons geen gelijkheid is in deze samenleving. Waarom zouden we ons er niet van afkeren en al onze hoop in het kalifaat stellen.