Geloofsbekentenis

Godsbeelden

Ik weet niet of ik gelovig ben, maar ik voel me wel lid van twee religieuze gemeenschappen.

Zelf geloof ik niet zo veel. Ik geloof zeker niet in een persoonlijke God die tussenkomt in de geschiedenis. Het idee komt wel tussen naarmate mensen daar wel in geloven zeker als ze dat in grote aantallen doen. Geloof is dan ook iets om zeer serieus te nemen.

Ik ben geboren en getogen in de Christelijke godsdienst, van r.k. strekking, dat heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Ik verkeer veel in moslimkringen, ook dat is geen geheim. Ik voel me lid van die twee gemeenschappen, en ik functioneer daarin als alle anderen. Ik bid niet en ik vast niet, maar ik respecteer het bidden en het vasten van de anderen.

Overtuigingen

Ik geloof niet zo veel, en dat is ook niet nodig om een werkzaam lid van de gemeenschap te zijn.

Om een of andere reden kan ik de mensen die wel gelovig zijn heel goed begrijpen, en ik ben verbijsterd dat we nu tijden beleven waar gelovig zijn allerlei reacties uitlokt van ongeloof tot afkeuring, een tijdperk waarin dat de godsdienst veel onrust wekt. Het dragen van uiterlijke tekenen van een geloofsovertuiging wordt verboden op een aantal scholen en in gemeentehuizen. Jongens die naar Syrië vertrokken worden in de gevangenis gestopt bij hun terugkeer.

Ik hoor nu net op de radio dat Jejoen is vrijgekomen. Dat is zo een jongen die terug is gekomen en die heeft een aantal weken in voorhechtenis gezeten om die reden. Ik vind dat totaal over de rode. In plaats van de jongeman in onze armen te sluiten omdat hij terug is, stoppen we hem in de gevangenis. Wat gaan ze hem dan ten laste leggen? Dat zou ik wel eens willen weten.

Wat ons terugbrengt bij het Syrische conflict. Wat we daar allemaal wel zouden willen zien verschijnen is een democratisch regime, en dat zou blind moeten zijn voor de religieuze overtuiging van de burger, zoals dat bij ons het geval is. Niemand heeft de democratie in pacht en samenleven is iets waar iedereen “naar godvrucht en vermogen” naar dient te trachten met gebruik van wettelijke middelen.

Ideebrand

Het idee dat alle opstandelingen tegen Assad religieuze extremisten zouden zijn, vind ik een gevaarlijke veralgemening, en over het idee dat we die apocalyptische visioenen van deze aartsvaderbaarden nu ineens serieus moeten gaan nemen, omdat het zeer gevaarlijke fantasieën zouden zijn zoals Chris schrijft. Dat is  het hele probleem. Wat we deze mensen kwalijk nemen, is hun inbeelding.

Dat is nu het vreemde, dat de intelligentsia in onze landen, de strijd wil aanbinden met islamitische fantasieën. Dan kom je natuurlijk al gauw in de verleiding om die fantasie te gaan verbieden, vervolgen of censureren. Want dat mag niet. Je mag geen islamitisch armaggedon verzinnen, want dan komt de ideeënpolitie langs. We kunnen veel hebben en we zijn de jongste jaren de getuige geweest van een groeiende tolerantie ten opzichte van extreem rechts in Vlaanderen en Nederland want die gevaarlijke fantasieën vallen onder de vrijheid van meningsuiting en de onschendbaarheid van de volksvertegenwoordigers in het geval van Geert Wilders.