Vechtscheiding

Kinderrechten

Het is niet omdat je uit elkaar gaat dat de kinderen beschadigd worden.

De nadelige gevolgen hebben te maken met de manier waarop de echtscheiding haar beslag krijgt, en hoe de exen tijdens dat proces met elkaar omgaan, en met de kinderen. Als dat in een conflictueuze sfeer gebeurt, waarbij beide partners elkaar de duivel aandoen, dan zal dat zal zich automatisch en direct op de kinderen wreken.

Het kind zal zich in geval van een vechtscheiding blootgesteld zien aan chantage van afwisselend de ene en dan weer de andere, en het zich in het slechtste geval gebruikt zien worden als boodschapper van heftige affecten. Je ziet toch dikwijls van die episodes dat de ouders niet meer met elkaar willen praten en dat de kinderen gebruikt worden om boodschappen over te brengen.

Daar moet je mee oppassen.

Wat nu?

Hetzelfde kind wordt straks ook het voorwerp van afspraken en maatregelen en komt dus in het brandpunt van de procedures terecht.

De vraag is of het daarbij ook gehoord zal worden. Of er iemand is die luistert. Daar mangelt het vaak aan, omdat er niemand meer is die naar elkaar luistert in een ruziesfeer. Toch moet je op een keer rond een tafel gaan zitten en duidelijkheid scheppen. “Wat met de kinderen?” Dat is de hoofdvraag bij scheiding, die naar mijn smaak alle andere aanspraken in de schaduw stelt.

Het andere luik dat moeilijk ligt is dat van de materiële bezittingen zeker als er een huis in het geding is. Daar zal ik niet op in gaan.

Le non-dit

Het is niet zozeer de echtscheiding zelf, als het geweld dat er aan vooraf is gegaan, of dat er op volgt, wat kinderen beschadigt.

Het zijn vaak de woorden die nog het meeste kwetsen. De uitgesproken woorden en de onuitgesproken woorden. Want er is dikwijls ook heel wat dat niet wordt gezegd.

Elke familie, of elke verwant binnen de familie, heeft zijn of haar geheimen. De woorden die uitgesproken zijn kun je plaatsen en verwerken met de tijd, al is daar soms een lange arbeid voor nodig. De onuitgesproken woorden, die verborgen geheimen kun je niet plaatsen, zolang ze onuitgesproken blijven, maar kunnen wel je leven beïnvloeden zonder dat je daar erg in hebt.

De uitgesproken woorden doen al genoeg pijn, maar de verzwegen soms nog meer en dat gedurende langere tijd, die duurt tot ze vroeg of laat uitgesproken kunnen worden. In ernstige gevallen, als het om kwalijke geheimen gaat, vormt dat met de tijd een etterbuil die vroeg of laat doorprikt moet worden.

Ieder van ons heeft de neiging gaten in de verhalen die je waarneemt met eigen fantasie op te vullen. Dat doen ook kinderen die merken dat er in het gezin wat scheef zit. Ze gaan dan bijvoorbeeld fantaseren dat ze verantwoordelijk zijn voor hetgeen hun ouders is overkomen. “Als ik niet geboren was geweest, dan waren ze misschien nog bij elkaar.”

Er wordt veel voor jongeren verzwegen, en ook verzwijgen mensen veel dingen voor elkaar, zeker in conflictsituaties. Daarom is het nuttig eens allemaal samen te zitten om de verhalen kort te sluiten en waar iedereen kan zeggen wat hem of haar dwars zit.