27. nov, 2013

Charisma

Evangelische zalving

Vrij somber en negatief ben ik aan mijn leven begonnen, en pas in latere jaren open gaan bloeien.

Dat geestelijke ontwikkelingsproces ging vooruit dankzij de invloed van enkele lichtgevende figuren die mijn pad hebben gekruist, en daartoe reken ik ook auteurs, want veel van mijn kracht heb ik altijd uit de literatuur geput. Dat was mijn geheime proviand die me op de been hield in de moeilijkste omstandigheden. Al die boeken die ik las, en de ontmoeting met een handvol figuren, dat was de wereld die mij licht en zuurstof gaf. 

Er zijn mensen, niet veel maar ze bestaan, die een soort licht van liefde rond zich heen spreiden. Dat soort mensen oefent een weldadige invloed uit op zijn omgeving. Door dat soort mensen op te zoeken, en wanneer je ze vindt, proberen bij te houden, kun je jezelf een heel eind op weg zetten om zelf ook misschien ooit zo iemand te worden die anderen licht en sterkte geeft.

Innerlijk licht

Er zijn mensen die ermee geboren zijn en die er geen enkele moeite schijnen voor te moeten doen.

Anderen moeten dat met vallen en opstaan leren. Of je dat licht kunt doorgeven of niet, hangt af van een innerlijke ingesteldheid die sommigen aangeboren is, maar die de meesten moeten proberen te verwerven. Dat is veel meer van belang dan intellectuele poespas, diploma’s of literair succes. Ik heb een tijdje rondgelopen in het wereldje van schrijvers en publieke figuren, maar de pret was er gauw af en ik heb dan ook afgehaakt van al die ijdelheid, oppervlakkigheid en emotionele leegte.

Er lopen inderdaad heel veel mensen rond die vol zijn van zichzelf en die bij gevolg geen licht maar zwaarte uitstralen. Zelf zijn ze nooit tevreden, en ze nemen aanstoot aan degenen die wel licht uitstralen. Dat verklaart de tegenkanting die je kunt ondervinden soms van personen van wie je het niet verwachtte.

De andere wang

De verleiding bestaat dan om op die kwaadheid ook met het kwade te reageren, en zelf duister en zwaar te worden en zich met gelijke wapens te gaan verdedigen. Dat leidt tot niets. Je kunt het licht alleen maar bewaren, door het door te geven. Daartoe dien je boven het strijdtoneel te blijven zweven, en je eigen weg blijven volgen, en het licht van de liefde nooit uit het oog te verliezen. De oorspronkelijke tegenstand zal vroeg of laat afbrokkelen, en je zult zien dat meer en meer mensen dat goede voorbeeld gaan volgen. Dat gaat echter niet zonder slag of stoot en het vraagt heel wat inzet en inzicht.

Je kunt het meemaken, en ik maak dat in mijn beroep eigenlijk nog dikwijls mee, dat mensen dat licht opvangen en zich gaan ontplooien.

Beelden wekken maar voorbeelden strekken. Voor die zeldzame ontmoetingen doen we het en blijven we het doen, en dat maakt het leven de moeite waard. Om een of andere reden zijn zij die aan de onderkant van de maatschappij staan, en die de minste kansen krijgen, nog degenen die het best reageren op het licht van begrip en respect.

Zorglicht

Vrouwen met name, armen, inwijkelingen, alleenstaanden en zieken. Daar wordt het ook een licht van zorg. Niet dat je daar elke dag in slaagt, maar het blijft toch een streven, om niet alleen technische zorg te verlenen maar dat ook te kaderen in een licht van zorgvuldig omgaan met elkaar. Juist aan de onderkant van de maatschappij stellen mensen verbaasd vast dat er iemand bestaat die hen min of meer correct behandelt.

Over het algemeen geldt: hoe meer macht, geld of aanzien, hoe minder licht. Dat is bijna een natuurwet. Maar er zijn ook daar uitzonderingen te vinden.