Goede voornemens

Sta op, neem uw bed op

Ik kan niet leven in een klimaat van constant wantrouwen.

De leugen en het bedrog hebben mijn leven lang genoeg verziekt om me nu niet langer door de eerste de beste Stijn, Stef of Stanislas om de tuin te laten leiden. Daar ik mijn eindigheid nu maar al te goed besef is de resterende tijd des te kostbaarder geworden  Het moet nu gebeuren, en wat nu niet gebeurt is de moeite  niet.

De tijd is voorbij dat ik schimmen najoeg, of driftig op zoek ging naar wat ik niet had, en voorbij te gaan aan wat ik wel had. Wie ziek wordt, staat oog in oog met zijn of haar eindigheid. Het is  een klap die je lichamelijk treft, maar die je geestelijk moet gaan verwerken.

Kijk, ik maak alles nieuw

Met de tijd krijg je meer veervermogen en leer je de prioriteiten anders te leggen.

Het lijden brengt het uiterste aan geesteskracht uit de mens naar boven. Je gaat de werkelijkheid anders zien, met nieuwe ogen, en er komt een nieuwe glans op de alledaagse dingen te liggen. Ik ben er intussen op getraind slecht nieuws snel te verwerken en er vooral het goede in te zien, al mag ik daar niet over opscheppen.

Er kan altijd nog iets komen waar je niet op gerekend had. Je kunt niet alles voorzien, voorspellen of voorkomen.

De ziekte werpt je terug op jezelf, want aan veruit de meeste anderen heb je niks als het je overkomt, tenzij je het geluk hebt dat er werkelijk iemand voor je zorgt.

Ziek of gezond, het komt er op aan het eigen leven zo knus mogelijk in te richten.

Ontluiking

Het gaat om de zelfontplooiing.

Het beste wat we mogen hopen is dat we elke dag de gelegenheid hebben onze geest uit te laten, en dat we ons onbeperkt mogen overgeven aan mijmeringen en gepeinzen over de grote en de kleine dingen van het leven.

Uiteindelijk is dat wat ik het liefste doe: nadenken, in al zijn vormen, met vooral ook mediteren en overwegen,  contemplatie of beschouwing. En alles wat er tussen ligt. In een heen en weer beweging tussen het lezen en het schrijven. Zolang ik dat mag doen, zul je me niet horen klagen.

We bezitten van binnen allerlei wondere mechanismen die zich na elkaar afspelen, als de randvoorwaarden gunstig zijn, in een klimaat waar de zelfontplooiing alle kansen krijgt, door toedoen van genegenheid en respect van de naaste omgeving.

Het leven is een zoektocht naar het licht. Wat mij betreft is dat het Goddelijke licht, en dat schijnt door mensen. Sommigen geven meer licht dan anderen, maar weinigen geven zoveel licht; dat ze anderen voortdurend inspireren en ertoe aan zetten meer uit zichzelf te halen.

Er bestaan mensen die dat hebben. Ze zijn zeldzaam, maar ze bestaan.