Troost

Want zij gelooft in mij

Uiteindelijk blijf ik altijd een beetje dat jongetje dat indruk op zijn moeder wilde maken.

Indruk maken, dat kon onder meer door goed te presteren op school, in de hoop later iemand te worden die iets aan het probleem zou doen. Ik heb dat nog eens kunnen uitleggen in het interview dat dezer dagen verschijnt, onder de titel ‘Herinner de toekomst.’

Ik mag eerlijk bekennen dat ik de jarenlang gefrustreerd rondliep met het idee dat niemand omkeek naar wat ik allemaal zo schreef en dichtte, gewoon omdat niemand mijn werk kon zien, aangezien het niet zichtbaar was, want onuitgegeven.

Opluchting

De afgelopen jaren heb ik allerlei onderdelen op het net te plaatsen, nu het internet een democratische en perfect  beheersbare manier biedt, om alles zelf te doen en perfecte controle over de resultaten te behouden.

Daardoor voel ik me van een grote last bevrijd. Die onvoldaanheid over het (niet) gelezen worden is nu voorbij en ik ben opgelucht en –getogen met wat ik heb bereikt. Vandaag waren er uitzonderlijk veel reacties. Niets maakt me blijer dan de commentaren die anderen op mijn website plaatsen, zeker als het inhoudelijke opmerkingen zijn, waar je iets kunt uit afleiden.

Deze inbreng maakt wat ik doe, mooier, aantrekkelijker en vollediger. 

Het is een opwekkend idee, dat allerlei onbekende mensen gaan grasduinen op deze pagina’s. Dat is wat mijn tante zei, en het woord ‘grasduinen’ is goed gekeuzen, want de beste vertaling van het woord ‘browsen.’

Vorm

Zo is de website ook opgevat en dat wordt opgelegd door het medium.

Je kunt niet lange lappen achter elkaar lezen op de computer. Met de iPad wordt dat misschien anders. Maar goed voorlopig twijfel ik of het zin heeft een hele roman op het net te zwieren, zoals ik heb gedaan met de roman over Molinos: zie de ‘Laatste Ketter,’ in het menu. Gaan mensen in de toekomst meer op het scherm lezen, nu ze een tablet op de schoot kunnen houden?

Een boek kan je ook in bad lezen, of buiten bij het zwembad. Maar verder komt het nu toch dicht in de buurt van het leescomfort dat je zou wensen.

Het medium vraagt een andere manier van schrijven dan voor een roman, zoveel is wel duidelijk. Gelukkig was de Molinos-roman van bij het begin al zeer gestructureerd opgevat, in stukjes die allemaal ongeveer even lang zijn en van elkaar gescheiden door titels en tussentitels. Op die manier was het gemakkelijk de tekst in onderdelen op te delen, met het resultaat dat iedereen kan zien.

Kwaliteit

Vooral deze tekst is me lang op de maag blijven branden, dat daar niets mee gebeurde, en het is van bijzonder belang dat hij nu toegankelijk is, voor lezers wier aantal niet belangrijk is. Ik begrijp heel goed dat de stof de massa niet aanspreekt. Er zullen altijd meer mensen zijn die zich interesseren voor het kapsel van de koningin, dan voor de verzuchtingen van een veroordeelde mysticus.