Vrije zondag

Terugblik

Onverhoopt was er vandaag een vrije zondag zonder enige verplichting.

Ik heb er niet beter op gevonden dan eens terug te gaan kijken naar de archieven van het dagboek, die ik vorige maand van de site verwijderd heb, niet zonder een kopie er van op de harde schijf te bewaren.

Ik ben er mee begonnen in de maanden april en mei 2011. De eerlijkheid gebiedt toe te geven dat het dagboek vormelijk en inhoudelijk toen nog in zijn kinderschoenen stond, zodat veel ervan de moeite van het bewaren niet waard is, maar ik vond hier en daar toch een fragment dat ik zinvol vind, waaronder het volgende:

Een zondag in mei 2011

Vandaag ook weer de zondag met de kinderen doorgebracht.

Pure peis en vree, wolkeloze hemel, geen vuiltje aan de lucht. Het is altijd een beetje bangelijk te moeten vaststellen dat je domweg gelukkig bent. Alsof je daardoor ongeluk en noodlot over je af zou roepen.

De mooiste tijd van het jaar is de tijd die we aan elkaar besteden. Daar gaat het over en het is het enige wat telt. Iedereen moet leren het beste van zichzelf te geven, en omgaan met de pijn als het mislukt. Dat is toch de samenvatting van een mensenleven. Recht krabbelen en de stukken oprapen als je een slag te verwerken krijgt,en van het leven genieten op de ogenblikken dat het mooi is.

Ja zeggen

Op zulke ogenblikken zeker niet de tijd met klagen verdoen.

Het leven lacht ons toe en biedt kansen. Aan ons om die te grijpen, maar dan wel met inzicht en ervaring, en wars van valse verleidingen. Om daartoe te komen, en dat onderscheid te maken, wel daar heb je een leven voor nodig. Gelukkig hébben we daar ook een heel leven voor. Maar het duurt wel kort genoeg om niet je tijd te verliezen met beuzelarijen en gevit.

Wat telt zijn die paar mensen om ons heen om wie we geven en met wie we begaan zijn.

Zolang je in staat bent om liefde te geven, en te krijgen, wat soms nog moeilijker is, moet je niet teveel wanhopen en je dagelijkse bestaan inrichten naar godvrucht en vermogen.

Goed nieuws

Ik ben nog opgevoed met het evangelie als blijde boodschap.

Ook na een lange evolutie op gebied van geloof, om er eigenlijk grotendeels af te vallen, moet ik eerlijk toegeven, dat ik gevoelig blijf voor dat evangelisch enthousiasme van mensen die om elkaar geven en vaak offers voor elkaar brengen waar nodig.

Dat mensen voor elkaar kunnen zorgen, dat onderscheidt hen van de dieren, en als de dieren het ook zouden kunnen, moeten we daar alleen maar een voorbeeld aan nemen.