Schipbreuk

Deconfiture van de kerk

De kerk als instituut in onze contreien is een puinhoop.

De ontkerkelijking heeft overal om zich heen gegrepen, maar wordt bij ons, in een gebied waar de r.k. kerk ooit heer en meester was, nog overschaduwd door het spectaculaire debacle omtrent de pedofilie.  Niet zozeer de feiten, als wel de klunzigheid, de verdoezelingen, het verzwijgen. Het eindigt in leugens en bedrog.

Er blijft niet veel over van het respect en het ontzag, wat er vroeger was,, voor kerkelijke dignitarissen, zeg maar in het België van Koning Boudewijn. Het woord ‘Christelijk’ heeft een kwalijke geur gekregen, ook al door de integrale onzin van een aantal extremisten wereldwijd. Gelovig zijn is een bron van slechte reputatie geworden.

Toch blijft de Christelijke inspiratie van onze cultuur en onze taal onverminderd doorwerken, zij het niet altijd aan de oppervlakte en vaak onzichtbaar. Die uit zich onder meer het mededogen voor de zwakkeren, waarvan ik mag hopen dat het blijft bestaan.

Massacultuur

Vandaag is de maatschappij in tegenstelling met die van de middeleeuwen, niet langer louter Christelijk ingericht, maar wel kosmopolitisch, zeker in een stad als Brussel, een mengelmoes van geloofsovertuigingen die naast elkaar bestaan, plus al degenen die geen enkel geloof toegedaan zijn. Het krioelt er allemaal door elkaar heen..

De solidariteit organiseren we niet langer binnen een bepaalde gemeenschap voor de onderlinge leden, maar binnen een nationaal verband. We hebben zorg in al zijn gestalten en vormen, en die moet er zijn voor iedereen ongeacht je religieuze bloedgroep.

Dat is wat overblijft van een systeem dat in mijn jeugd overheersend was, op het gebied van de zingeving. Het menselijke leven was gevat in een stelsel dat aanwezig was tijdens elk belangrijk moment van het leven, van de geboorte, via de volwassenwording, en het huwelijk, naar uiteindelijk de ziekenzalving en de kerkelijke begrafenis. Er stond altijd een priester klaar en daar kon je ook je fouten gaan opbiechten.

Alles had een zin en een betekenis in die verdwenen wereld.

Ontkerstend

Dat hele raderwerk van de religieuze omkadering van het menselijke leven, van de wieg tot het graf, is in enkele tientallen jaren in een razend tempo verschrompeld.

Daar zijn allerlei verklaringen voor te bedenken, maar een ervan is toch zeker dat de kerkleiding de boot gemist heeft, naar de verwetenschappelijking en vertechnisering van de moderne samenleving.

Ik weet niet of dat goed kan gemaakt worden. We moeten eerlijk zijn. Zowat alle godsdiensten moeten het afleggen tegen de ongeziene explosie van kennis die de natuur en de kosmos heeft blootgelegd in alle geledingen.

Daar komt nog een extra minpunt bij wat Rome betreft. De halsstarrige houding op basis van bekrompen kortzichtigheid omtrent het huwelijk en de voortplanting, gekoppeld aan een gebrekkig management dat tamelijk eenzijdig door hoogbejaarde ongehuwde mannen wordt uitgeoefend, heeft tot een weergaloze puinhoop geleid.