Genade en Maria

Kennislichaam

De jongste roman van Melvyn Bragg heet ‘Grace and Mary.’

Het boek is gebaseerd op de ervaringen van zijn eigen moeder tijdens het dement en hoogbejaard worden. De voorstelling van zijn boek was de reden waarom Bragg in Dartington Hall, Devon verscheen in het raam van het literaire festival waarover we het gisteren hadden. De man heeft het druk want bij al zijn andere activiteiten zoals televisie maken en scenario’s schrijven zit hij ook voor Labour als Peer in het Britse Hogerhuis, het House of Lords.

Collectief onbewuste

Door rechtstreeks met ziekte en leed om te gaan, is Melvyn gaan aanvaarden dat er een onbewuste sfeer bestaat waarin dingen gebeuren die ons beïnvloeden. Op een bepaald ogenblik overkomt je iets in je leven dat je niet kunt plaatsen tot de puzzelstukjes op hun plaats vallen en je de betekenis ervan inziet. Het geheugen en de verbeelding gaan hand in hand om de werkelijkheid te ontcijferen.

Meer bepaald wat de plaats van de godsdienst in de samenleving betreft, komt hij tot de bevinding dat we hoe dan ook een maatschappij leven waar verschillende soorten geloofsovertuigingen naast elkaar moeten kunnen bestaan, zonder dat er een gaat overheersen.

Zelf was Melvyn een gelovig christen tot voorbij zijn twintigste. Die inspiratiegrond is altijd wel gebleven als een spirituele ruimte waarin je je beweegt. Je komt er nooit helemaal van los.

Sceptisch

“Geloof ik in de grondovertuiging van het Christendom dat er een God zou bestaan die zich om elk van ons bekommert? Ik vrees van niet. De verrijzenis? Ik vrees van niet. En ga zo maar door. Maar ik vind dat de Christelijke literatuur, en dat geldt ook voor andere godsdiensten, een uitzonderlijke bron van kennis en wijsheid is, die ons iets leert over hoe mensen in vroegere tijden leefden.”

Degenen die hun geest voor de geestelijke rijkdom van de schrift  gesloten houden, lopen heel wat mis. Je hoeft er niet in te geloven om er wat aan te hebben. Het is heel goed mogelijk de schriften te lezen met een hedendaagse bril, in alle respect voor wat ze ons te vertellen hebben, maar zonder onze kritische moderne geest op te geven die gewend is aan techniek en wetenschap, maar wel met een open oog en rekening houdend met het tijdskader.

Besluit

Elke nieuwe generatie denkt de top bereikt te hebben in termen van vernuft en inzicht, waarbij de prestaties van vorige generaties verbleken, maar eigenlijk zijn we dwergen die zitten op de schouders van reuzen, en we maken de hele tijd gebruik van de vruchten van de arbeid en de studie van degenen die ons zijn voorgegaan.