Patrick Vandermeersch

De gemeenschap van de heiligen

Uitgegeven door Bravenewbooks.nl, weliswaar in eigen beheer.

Het boek speelt in het Leuven van de jaren zeventig in theologenkringen, en heeft het eerbiedwaardige Pauscollege tot decor. Er worden daar op verschillende bureaus van geestelijken vergiftigde rozenkransen neergelegd, met een bloedende Christus eraan. Zo begint het mysterie, en dat vond ik in eerste aanleg redelijk beloftevol.

Herinneringen

Ik heb het boek met bijzondere interesse gelezen, omdat ik zelf persoonlijk in de jaren zeventig gedurende twee jaar net in het Pauscollege heb gelogeerd. Ik was er op kot zoals dat heette.

Het zijn twee zeer dierbare jaren in mijn leven geweest. Deze merkwaardige plek heeft mijn blik geopend op zoveel andere dingen als die ik kende, onder meer ook de rijkdom van rooms-katholieke theologie. Ik heb aan het lezen van de roman van Patrick Vandermeersch dan ook een persoonlijk genoegen beleefd, dat anderen wellicht niet zullen kunnen delen, omdat ze er niet bij waren in die jaren.

Het maakt me niet blind voor een paar minpunten van het boek. Het zou geloond hebben de tekst nog eens extra te laten nalezen want er staan nog heel wat zinnen in met een ontbrekend of fout geplaatst werkwoord, en lezers in Nederland zullen wellicht struikelen over de belgicismen, maar ja het is lokaal gekruid en voor mij werkt dat wel.

Dichtheid

Het proza is soms moeilijk te lezen, omdat het zo compact geschreven is.

De auteur moest blijkbaar zoveel mogelijk ideeën, feiten en weetjes erin proppen. Heel lappen

volgestouwd met feitelijke informatie, vernemen we via de personages. Wordt er een wakker die zich meteen de geschiedenis van het pauscollege herinnert, of een ander begint ineens bij de thee over het filioque.

Dit betekent ‘En met de Zoon.’ In het Grieks klonk dat anders dan in het Latijn en daar is in de vierde eeuw na Christus het grote schisma uit voortgekomen tussen de Latijnse en de Griekse ritus die we tot vandaag kennen als de Orthodoxe kerk.

Patrick Vandermeersch belaadt zijn roman met heel veel van die uitleg. Soms doet hij dat zeer grappig en het is soms echt gniffelen met allerlei uitspraken die hij erover doet.

Alleen krijgt de lezer krijgt zodoende de indruk dat de personages verpletterd worden door de informatie die zij dienen uit te dragen. Het gaat ten koste van de spanning.

Wordt vervolgd

Er zijn natuurlijk ook pluspunten, maar die zullen we morgen aan bod laten komen.

NB: Het boek is gemakkelijk te bestellen via www.bol.com