Het grote voertuig

Op weg naar de verlichting

Er is de voorbije dagen heel wat ophef geweest rond een vijftienjarige jongen die in het klooster wil gaan.

Giel heet hij, vijftien jaar oud en zijn dierbaarste wens is in een klooster te treden, in het Noorden van India, het Tibetaanse Boeddhisme toegedaan, om daar een vijftien jaar durende opleiding te gaan volgen, die naar de verlichting zal leiden.

Eigenaardig hoe het hele land over hem heen valt. Eerst zou hij het doen, dan mocht het niet van het parket, dan mocht het weer wel van de jeugdrechter, en nu is er na een paar dagen ook al een vonnis in beroep, en het mag uiteindelijk weer niet. Giel mag uiteindelijk toch weer niet vertrekken.

Het hof heeft geen uitspraak gedaan over de grond van het geding, maar wel een onderzoek gelast, en dat vraagt tijd, en zodoende is het vliegtuig naar India zonder Giel vertrokken. Het was echt op het nippertje, volgens het verhaal van de moeder. Die ochtend werden ze door per politie-escorte naar Gent gebracht, waar het bevoegde Hof van Beroep zetelt. De pers smult ervan.

Uitstel van executie

De verlichting is nog wat meer uitgesteld. Giel is zeer teleurgesteld.

Het doet denken aan het zeilmeisje in Nederland dat in haar minderjarige eentje de wereld rond wilde zeilen, wat ook niet mocht onder het Nederlandse jeugdrecht in haar geval. Intussen leeft ze gelukkig in Nieuw-Zeeland. Nu voel ik meer mee met deze jongen dan toen met dat meisje, dat ik toch maar een verwend ettertje vond. Naar het klooster gaan is ook iets heel anders dan in je eentje de wereld rondzeilen. Maar het maakt niet uit.

Los van het karakter van de betrokkenen is het telkens dezelfde vraag: of je machtsmiddelen mag gebruiken om jonge mensen, omdat ze minderjarig zijn, te onderwerpen aan een wil die niet de hunne is.

Uitgestelde verlichting

Er is in het geval van Giel geen enkele context van misdaad of misbruik vermeld, noch indoctrinatie door een gevaarlijke sekte.

Dan stel ik me toch de vraag waar je die vrijheidberoving kunt op baseren. Op welke gronden kunnen we als samenleving Giel verbieden zijn droom op de proef te stellen en geheel uit vrije wil naar een klooster te gaan, al bevindt zich dat op vele duizenden kilometers van hier? Ik vind dat de jeugdrechter in eerste instantie dan ook juist geoordeeld heeft door het afreizen toe te laten. Het Hof van Beroep heeft daar met merkwaardige spoed een andere draai aan gegeven. Er moet eerst een onderzoek komen, zodat Giels plan in duigen is gevallen.

Het hele land heeft het erover intussen tijd. Dat jongeren nog in het klooster treden is een zeldzaamheid geworden die op zich al opzien baart. Niemand mag ontsnappen aan de eenheidsworst van opleiding tot voorbij je achttiende waar iedereen doorheen moet, om vervolgens in de mallemolen van de arbeidsmarkt te stappen.

Velen zijn wellicht de mening toegedaan zijn, dat je minderjarigen het reizen naar het buitenland mag beletten, tenzij om zich naar Ibiza te begeven en zich daar vol te gieten, want daar is blijkbaar nog niemand op gekomen, dat te gaan verbieden.

Besluit

Ik vind dat een beetje griezelig, dat het zo totalitair wordt. We moeten kinderen beschermen tegen misbruik, uitbuiting en knechting, maar niet tegen de dromen die ze koesteren op grond van hun geestelijke ontplooiing, ook al slaat die een richting in die we zelf niet wensen te bewandelen.