Zeemonsters

Percy Jackson 2: The sea of monsters

Met de kinderen naar een jeugdfilm gaan kijken.

Visueel verbluffend, met goede muziek en sterke effecten. Indrukwekkend. Ik ben deze keer niet in slaap gevallen, wat al een compliment is want er zijn heel wat films geweest in het verleden waar ik ingedut ben. Deze keer dus niet.

Het is een klassiek verhaal – in meer dan een betekenis - waarin jongeren op tocht gaan om iets te vinden  en onderweg af te rekenen met allerlei monsters en moeilijkheden. Het speelt in het hedendaagse Amerika, maar wel in een mythische wereld, waarin vreemde personages rondlopen, zoals een centaur, een paar cyclopen, saters, een ijzeren stier, en een kraken om er maar een paar op te noemen.

Percy

Het hoofdpersonage Percy is zelf een mengbloed, van een menselijke moeder en een onsterfelijke vader. Van de moeder vernemen we niet zoveel, maar de vader is niemand minder dan Poseidon, de Griekse zeegod, ook bekend als Neptunus.

Dat komt een aantal keren goed te pas omdat de vader in deze film zijn zoon ter hulp komt als deze laatste erom vraag.

Het gaat in wezen heel veel over identiteit en die identiteit wordt gezien in termen van afstamming. Om van een schepsel te weten te komen wat het vermag en waartoe het in staat is, dien je de ouders te kennen.

Evenwijdig

Net zoals in de Ilias en de Odyssee van Homeros zijn er twee parallelle werelden waarin zich een gelijkaardige strijd afspeelt. Er is de oorlog tussen de Goden aan de ene kant, en de menselijke twisten aan de andere kant. De stervelingen denken dat ze hun eigen agenda uitvoeren, maar niets is minder waar, want zonder het te weten zijn ze het instrument  van Goddelijke driften.

De film verwijst expliciet naar de Odyssee, want het eiland dat de kinderen moeten bereiken is het eiland van Circé waar voor het gemak de cyclops Polyfemos zijn intrek heeft genomen. Ten opzicht van de Homerische versie spaart dat een eiland uit, want als ik het me goed herinner betrokken Circé en Polyfemos elk hun eigen eiland.

Besluit

Vrije interpretatie van de Griekse mythen is natuurlijk niet verboden. Het komt in die Hollywood-films voor jongeren altijd op hetzelfde neer: wat telt zijn de familiebanden en het belang van de groep. Door met allerlei obstakels af te rekenen wordt de groep hechter en sterker. En er is ook een lelijk eendje dat zich ontpopt tot een beminnelijk wezen, met name de cyclops die met zijn ene oog er niet zo aantrekkelijk uitziet en aanvankelijk wordt uitgestoten.