Menselijk leven

Ik kan me nog herinneren dat de encycliek Humanae Vitae in 1968 (van alle mogelijke jaren) heel wat stof deed opwaaien.

Ik was toen twaalf jaar, en niet alles werd me meteen duidelijk, maar het onderwerp zou nog jaren nadien de kop blijven opsteken. De pil was toen redelijk nieuw, en het nieuwe contraceptiemiddel vond razendsnel overal verbreiding, omdat het aan een behoefte tegemoet kwam.

Dankzij de nieuwe technologieën inzake gezinsplanning kregen de vrouwen meer controle over het eigen leven, en meer kansen op een carrière in het beroepsleven. De voorbehoedmiddelen zoals ze toen kuis werden genoemd hebben; een belangrijke rol gespeeld in een diepgaande en wereldwijde omwenteling in ons samenlevingsmodel.

Je kunt van de twintigste eeuw veel zeggen, maar positief zal altijd blijven dat het tot een nooit geziene vrouwenemancipatie is gekomen. De pil is daar een onlosmakelijk onderdeel van.

De strijd is nooit helemaal gestreden en er blijven nog hardnekkige haarden van verzet, soms op een zeer verdoken manier, maar het blijft een merkwaardige en blijvende historische verandering. 

Bastion

Een van de laatste mannelijke bastions die onverminderd doorgaan met vrouwendiscriminatie zal wellicht de r.k. kerk blijken te zijn.

De kerk heeft de trein van de vrouwenemancipatie tragisch gemist, door zich te weer te stellen tegen contraceptie en door vrouwen niet te aanvaarden als priester, en dus als leidinggevende figuur binnen het kerkgebeuren. De encycliek is intussen vijf en veertig jaar oud en nooit herroepen of genuanceerd. Onder Johannes Paulus II en Benedictus XVI kwam het niet tot een opening, eerder het tegendeel/.

Het boek van Garry Wills dat ik gisteren onder de aandacht bracht gaat uitgebreid op dat probleem in. Het vatikaan heeft zich teruggetrokken op een onhoudbare positie die sinds 2010 toen het boek verscheen niet wezenlijk veranderd is.

Slotsom

We hadden het graag anders gezien. De visie van een naar eigen zeggen katholieke auteur zoals Garry Wills blijft echter geldig. De r.k. is en blijft in handen van een stelletje oude mannen die allerlei drogredenen inroepen, om zich maar vast te mogen blijven klampen aan een verouderd wereldbeeld, achterhaalde vooroordelen en verstarde misvattingen.