Uitzonderlijk warm

De zomer van 2003

Tien jaar geleden maakten we een van de warmste zomers in mensheugenis mee.

De zomer van 2003 bracht een recordaantal dagen zon en warmte met zich mee. Ik was net bevrijd van heel veel sores doordat ik van mijn foute man ben weggegaan in het najaar van 2002. Na minstens zestien jaar lief en vooral leed met elkaar te hebben gedeeld, vond ik de kracht in mij ermee te stoppen.

Die hele zomer 03 liep ik op wolken, al is de vergelijking slecht gekozen. Het was veeleer wolkenloos. Voor het eerst was er niet twee keer per week een crisis. Op het einde, in augustus was het niet leuk meer. Het koelde ook ’s nachts niet meer af en dat is slopend. Ik kan daar niet zo goed tegen, omdat ik dan slecht ga slapen van de warmte.

De overdreven hittegolf leidde in heel Europa en met name in Frankrijk tot een gezondheidscrisis. Bejaarden stierven bij bosjes door toedoen van uitdroging, en er werd door de regering aanvankelijk niet te veel naar om gekeken.

Dat lucht op!

Ik voelde me op de eerste plaats van een zware last bevrijd en dat eerste jaar kwam de bodem van de opluchting niet in zicht.

Hier pasten de uitzonderlijke meteorologische omstandigheden wonderwel bij. Ik besloot naar de meditatie terug te keren en ik vond mijn evenwicht en mijn inwendige harmonie terug in de leegte van de eenzaamheid, de meeste avonden. Dat had ik al lang niet meegemaakt.

Pas toen besefte ik hoezeer ik die laatste jaren met Ibrahim heb geleden. Het was afzien, en elke dag die angst van wat je nu weer zou vinden als je thuiskwam. Je moest steeds op je hoede zijn, en je wist nooit van tevoren wanneer noch op welke wijze zijn demonen toe zouden slaan. Soms lag hij weken als een gestrande walvis op bed zonder een vin te verroeren. Dan weer was het huis te klein.

Behandeling

Het ging een tijdje beter met medicatie, maar die nam hij na een tijdje niet meer. Hij verzwaarde ervan, wat inderdaad waar was. Ik zag dat ook wel.  De juiste middenweg was niet te vinden en stabiel was hij niet te krijgen. Ik heb dat jaren volgehouden, en ik heb alles geprobeerd, tot ik op een goede dag door een of twee betrouwbare mensen in mijn onmiddellijke omgeving erop gewezen werd, dat het zo niet meer verder kon. Toen was het ook gedaan, van de ene dag op de andere.

Besluit

In de zomer van 2003 was dat allemaal verleden tijd. Het leek erop dat de langdurige winter in het hart plaats had geruim voor een eeuwigdurende zomer.

Het was niet te druk in de praktijk en ik kon elke middag mediteren. Ik voelde me veilig thuis, in het nieuwe appartement dat ik had gehuurd om eindelijk weer eens alleen te gaan wonen.

Ik denk nog altijd met veel genoegen aan die periode terug. Het is of ik mezelf terugvond, met de niet aflatende vreugde, elke dag opnieuw vast te stellen dat alles nog intact was, mijn hele gevoelsleven, mijn hart en mijn ziel, en ik stelde weer belangstelling in de schepping met al zijn schepselen.