Sprookjesvilla

De zomermaanden van het jaar 1986 bracht ik door in een romantisch huis.

In de operawereld is Gerard Mortier een bekende naam. Toen was hij intendant van de Koninklijke Muntschouwburg, zowat de Nationale Opera van België. Hij leidde ook de Salzburger Festspiele, de Opéra National te Parijs, en later New York en Madrid.

Die Gerard Mortier dus, contacteerde me naar aanleiding van het boek en de heisa daaromtrent, en ook omdat hij zich van bij het begin interesseerde voor de Aidsproblematiek.

Opera

Ik was zeer vereerd dat een dergelijke grootheid belang in me stelde. Hij wilde met me praten, maar was voornamelijk zelf aan het woord. Af en toe stelde hij een vraag en dan luisterde hij wel naar het antwoord. Meestal was hij druk bezig met dingen regelen, een beetje hyperkinetisch.

Hij nodigde me uit in de opera, bij hem thuis en in de Villa Lorraine, een van de top vijf van de Brusselse restaurants. Ik wist niet wat me overkwam. Hij vernam dat ik zou weggaan in de praktijk in het zuiden van Brussel en hij stelde voor dat ik op zijn huis zou passen tijdens de vakantiemaanden Juli en Augustus, die hij in het buitenland zou doorbrengen.

Een zo geschiede. Ik wilde mijn volgende boek schrijven en ik dacht dat dit wel zou lukken in deze romantische villa aan de rand van het Zoniënwoud.

Korte zomer

Het is in de tuin van Gerard Mortier dat de plannen zijn gesmeed voor het benefit balletgala dat in januari 1987 zou worden opgevoerd om geld in te zamelen voor ons buddy-systeem initiatief.

Dat was wat ik dacht te doen: mijn literaire carrière voortzetten enerzijds, me bezighouden met de solidariteit in de Aidssector anderzijds. Ik maakte me geen zorgen over geld, geheel ten onrechte, want het geld was veel sneller op dan ik had verwacht, en er kwamen niet zo snel nieuwe inkomsten dan verhoopt.

Ik werd er redelijk angstig van en ik zette het op een drinken. Ik heb de hele welvoorziene bar van Gerard Mortier soldaat gemaakt. Sterke drank zoals whisky, calvados en cognac.  Allemaal op. Ik had geen geld meer om vervanging in huis te halen. Dat was ineens ook allemaal op. Ik verkocht mijn auto maar dat bracht ook veel minder op dan waar ik had gerekend.

Intussen tijd ben ik ook een keer de sleutels in huis vergeten zodat ik een slotenmaker diende te bellen om het slot open te boren, om weer naar binnen te kunnen.

Besluit

Toen het tijd was om weer weg te gaan vond Gerard zijn huis met een ander slot terug, en met een lege drankenbar. Hij heeft me later nooit meer iets laten weten. Het is dus met pijn in het hart dat ik moet zeggen dat ik de vriendschap op een knullige manier heb verknald.