Opgebrand

Ten einde raad

Er was het boek dat zou uitkomen en er was de Aids-epidemie.

Ik trok me dat zeer aan. Ik raakte emotioneel overbelast en vertoonde tekens van een burnout. Toen beslist werd dat ik de praktijk zou verlaten, voelde ik me uitgelaten, maar toch een beetje bezorgd. Hoe dan ook ging ik weg. Het was toch vooral een opluchting, ondanks alle angsten.

Drag queen

Ik organiseerde dat jaar een verjaardagsfeestje voor mijn dertigste verjaardag. Voor de gelegenheid organiseerde ik een travestieshow, waarin onder meer Luc van New York nog een rol heeft gespeeld, kun je nagaan. Het was iets dat ik moest doen blijkbaar. Ik wilde dat eens meemaken, hoe dat was in een vrouwenjurk op het podium te staan.

Ik bracht onder meer ‘Ich weiss es wird einmal ein Wunder gescheh’n’ van Zarah Leander, en Nina Hagen en ‘Pata pata’ van Myriam Makeba met een fruitmand op mijn hoofd. Echt waar, ik vind niets uit. Ik moest dat eens meegemaakt hebben en iedereen mocht het weten.

Ik heb zelfs mijn familie uitgenodigd. Mijn ouders zijn gekomen, maar hebben snel het pand al verlaten. Achteraf bezien was dat niet slim, en mijn vader hield daar niet zo van. God hebbe zijn ziel. Het is iets wat ik hem heb aangedaan en waardoor ik hem wellicht nodeloos pijn heb gedaan.

Ontluiking

Hoe dan ook was dat iets wat blijkbaar moest gebeuren, en dat kaderde in de geestelijke bevrijding die ik in het jaar 1986 heb doorgemaakt.

Ik deed het gewoon, onder invloed van een innerlijke drang of zo, die zich niet redelijk liet verklaren. Het is trouwens bij die ene keer gebleven. Ik heb dat een keer kunnen uitleven en ik ben later nooit meer door de verleiding bezocht nylonkousen aan te trekken, of mijn nagels te lakken. Of een pruik op te zetten.

Het was op zich een geweldige ervaring en we hebben er allemaal van genoten denk ik: de ideeën, de repetities, de kleren, de gebaren etc.

Laatavondontmoeting

Op het einde van de avond is me daar nog iets overkomen, wat de ervaring compleet maakte. Het feest was voorbij. Ik was emotioneel en fysiek uitgeput. Ik zat nog steeds in mijn jurk, en was me daar nog nauwelijks van bewust. Ik kreeg met een man te maken die me absoluut wilde versieren, terwijl ik daar geen zin in had. Er was moeilijk van hem af te komen. Hij had blijkbaar zijn zinnen op mij gezet. Een vervelende man, die ik absoluut niet aantrekkelijk vond en hoe meer hij aandrong, hoe minder aantrekkelijk hij werd.

Voor mij was dit een aha-erlebnis. Ik kwam erachter wat vrouwen elke dag moeten meemaken, en het had een kalmerende werking. Ik wist ineens dat ik geen vrouw wilde zijn en dat het voordelen kan hebben, niet aantrekkelijk te zijn.

Besluit

Die ervaring, in die verzopen atmosfeer van een feestje dat al voorbij is, maar dat het niet geweten wil hebben, heeft me flink geholpen om te genezen van mijn twijfels en beslommeringen omtrent het al dan niet aantrekkelijk zijn. Wat heb ik daar jaren mee geworsteld.