Literaire rel

Schandaalsfeer

Julien Weverbergh schijnt nog te leven volgens de Wikepedia.

Geboren in 1930 moet hij nu 83 jaar oud  zijn. Toen hij in 1986 aan mijn keukentafel zat, naast Angèle Manteau, was hij er 56. Een totaal onbetrouwbare man, die in UFO’s geloofde, ex-leraar, criticus en polemist die zich verpopte tot directeur van een literaire uitgeverij, als opvolger van Angèle Manteau.

Luidens de wikepedia kwam het al snel tot een aanvaring met Jeroen Brouwers die de benen nam, of werd ontslagen alnaargelang. Dat was ver voor mijn tijd gebeurd, wel vijftien jaar voordat de vergadering in mijn keuken plaatsgreep, en ik zou er pas geleidelijk achter komen hoe dat allemaal in elkaar zat.

Clausule

Hoe dan ook bespraken we het uitgeefcontract van de Zwarte Bruidegom, mijn debuutroman die tegen de boekenbeurs van dat jaar op de schappen moest liggen. Het moest allemaal snel gaan. Op dat ogenblik komt Angèle erachter dat de tekst van de uitgeefcontracten veranderd was, met als meest frappante personae dat de contracten werden afgesloten door Julien Weverbergh, intuitu personae, wat betekent dat de auteur gebonden was aan de persoon van Julien Weverbergh, en niet aan het bedrijf, Uitgeverij Manteau te Antwerpen.

Julien was intussen al een tijdje heimelijk bezig dit soort contracten af te sluiten, in het vooruitzicht deze auteurs mee te nemen naar een uitgeverij die hij zelf wilde oprichten, wat hij het volgende jaar ook daadwerkelijk zou doen.

Angèle zei niets, maar ze reed naar Nederland, naar de eigenaars van Uitgeverij Manteau. Dat was toen nog Elsevier geloof ik.

Rel

Er kwamen twee heren naar België, met als gevolg dat Julien Weverbergh op de keien stond na een oneervol en onmiddellijk ontslag.

Meteen kwam het tot een kleine literaire rel in Vlaanderen met allerlei stemmen die opgingen, alles door elkaar: onder meer dat de Nederlanders alles in Vlaanderen opkochten om er vervolgens niet naar om te kijken en er alleen de beste brokken uit te halen.

De Vlaamse literatuur werd versmacht door de koopmansgeest van de Nederlanders etc. De kunst verkracht door de commercie, als het ware. Ik parafraseer maar een beetje, om er een karikatuur van te maken.

Julien gaf een persconferentie en kondigde aan een nieuwe uitgeverij te beginnen. Een aantal auteurs maakte de overstap en verliet Uitgeverij Manteau, met allerlei beschuldigingen over en weer van verraad en uitverkoop. Het hele fonds rolde figuurlijk over de straat en de pers had er een kluif aan.

Besluit

Angèle Manteau werd opnieuw directeur van het bedrijf dat haar naam droeg en dat ze ooit had opgericht. Ze heeft dat een jaar of wat gedaan en ze heeft een opvolger gezocht en gevonden: Lionel Deflo. Dat was een miskleun. Ik denk niet dat Angèle daarmee de beste keuze van haar leven heeft gemaakt.

Hoe dan ook in de sfeer greep mijn debuut plaats.