Ijkpunt

Richtsnoer

Het punt is dat we ons hechten.

Jezus Christus heeft daar een radicaal hulpmiddel voor: de onthechting. Door los te komen van allerlei aardse kluisters kan de ziel ten laatste in het volgende leven van de bevrijding genieten.

Intussen vullen wij in dit ondermaanse onze tijd met ons te hechten aan dingen die het niet altijd waard zijn. De soapserie op de televisie bijvoorbeeld die je al jaren volgt. Je kopje koffie in de ochtend. Je internetverbinding. Je pantoffels. Kneuterig, knus en knuffelbaar, maar je komt er aan vast te zitten.

Aanhankelijkheid

We hechten ons aan dingen en gewoonten, maar we hechten ons nog veel meer aan personen.

Er is natuurlijk niets verkeerd aan, als je van iemand houdt, maar je moet je ook wel realiseren dat je die persoon niet kunt controleren.

Daar komt de liefde om de hoek kijken: kun je zoveel van mensen houden, dat je ze ook los kunt laten, want anders wordt de hechting een dwang of een beperking.

In onze moderne samenleving geloven we niet meer dat vasten of ontbering ons zouden helpen in het realiseren van onze doelstellingen in ons dagelijkse leven. We zijn gehecht aan onze verworvenheden en we willen die niet graag opgeven.

Verrassingen

Met onze gehechtheid aan de betekenisvolle mensen die we in onze omgeving hebben is er niet zoiets als verworven rechten. Je kunt alleen maar hopen dat het goed blijft gaan, maar vroeg of laat kan het altijd gebeuren dat er iets gebeurt wat je niet onder controle krijgt. De persoon overlijdt bijvoorbeeld of het komt tot een scheiding. Of een ruzie, wat niet hetzelfde is.

Wellicht is ons hechtingsgedrag terug te voeren op het Darwinistische voordeel dat het zou opleveren. De oermens die wellicht in kleine familieverbanden leefde als we de archeologen mogen geloven, zwierf rond in de savanne, en het individu had meer kansen te overleven in de groep, gehecht aan de anderen, veeleer dan het op je eentje te proberen in de wildernis.

Het zit in onze genen, dat vreemde vermogen waardoor we in staat zijn ons aan elkaar te hechten.

Zorgbehoefte

Het kan ver gaan, want zonder enige twijfel gaat ook het vermogen dat we hebben, voor elkaar te kunnen zorgen, terug op hetzelfde hechtingsgedrag, annex groepsgevoel. Samenhorigheid als het ware.

Aanvankelijk strekt zich dat alleen maar uit naar de naaste omgeving, maar spoedig komen ook bredere verbanden in beeld, om op te lossen in het idee dat elke mens een broeder is.

Zo komen we terug naar de boodschap van Christus die ik hier tot de mijne maak.

Jezus, die iets zegt in de zin van: mooi dat je je hecht aan je naasten, want dat is de bron van alle liefde, maar het kan ook voorvallen dat je iets moet loslaten, alleen maar omdat een ander het meer nodig heeft dan jij.

Besluit

Om volop lief te hebben moeten we ons onthechten van hetgeen we het meeste liefhebben, om de blik opwaarts te richten en onze liefde helemaal uit te laten stralen, zoals Christus’ liefde tot de verste uithoeken der aarde.