Habemus e-mail

Zwakke radiosignalen

Het wifi-signaal blijft zwak, maar voor de rest lukt het intussen allemaal wel aardig.

Het heeft weer een contact gevergd met de helpdesk van Belgacom, voor wie niets dan lof, want in vergelijking met de helpdesk van de vorige provider, kun je hier spreken van enige vorm van menselijke opvang.

Paswoord

Al snel is gebleken dat ik alles goed had gedaan. Alleen kreeg ik een verkeerd wachtwoord meegedeeld. Dan kun je blijven proberen tot je een ons weegt, het zal nooit lukken tot je het juiste wachtwoord krijgt, waarin die man van de helpdesk dus geslaagd is.

Eerst nam hij me nog tot twee keer toe mee doorheen de hele invulprocedure, vooraleer hij besloot ergens op een knop te duwen en het nieuwe wachtwoord mee te delen. Ik ben geholpen en ik klaag niet, want het werkt.

Herinneringen

Ik heb het nog al meegemaakt.

Ik ben in mijn leven een aantal keren verhuisd, en niet altijd in gemakkelijke omstandigheden, voornamelijk in de twintig jaar die ik met mijn foute man heb doorgebracht. En ook zonder te verhuizen maakte ik al meer dan mijn deel aan computercrashes mee, of veranderingen van provider, of ogenblikken dat niets in het huis het nog deed.

Je kunt daar op verschillende manieren op reageren. Je kunt er nerveus van worden als het elektronisch verkeer weer eens in keer in duigen valt, of je kunt er een beetje filosofisch proberen mee om te springen. Dankzij de jarenlange oefening begint dat nu te lukken.

De stress van het niets

Het is een rare vorm van stress,  werkloos voor een scherm te zitten, met de vingers aan de toetsen, om tureluurs naar een progressiebalk te staren, die verdacht traag beweegt, of helemaal niet, terwijl je hoopt dat het deze keer raak zal zijn.

De grootste stress komt door het nietsdoen tijdens het wachten. Dat zul je altijd zien, niet alleen bij computersores maar in het algemeen. Neem nu de stress als je voor het rode licht staat te wachten. Je overdenkt wat je allemaal nog moet doen en je probeert dat in een tijdskader te verzoenen, rekening gehouden met de tijd die je verliest in het verkeer etc.

We zitten ons de hele tijd op te winden omwille van de tijd die we denken te verliezen op de ogenblikken dat we niets doen, en we worden pas rustig als we weer wat omhanden hebben. De schuifbalk op het scherm nadert voltooiing of het licht springt eindelijk op groen. Hup weer in concentratie, en in versnelling en vooruit en we voelen ons weer iets beter.

Besluit

Ik heb het al verklaard en ik val wellicht in herhaling. Het eigenaardige is dat auto’s en computers zijn uitgevonden om ons te dienen, en om ons in staat te stellen meer te doen in minder tijd, of met minder moeite.

De helft van de tijden betrappen we onszelf erop dat wij het zijn die de machines moeten onderhouden en tevreden stellen, en dat zij het zijn die ons leven bepalen.

Wie dient wie dan?

Op de foto: Bill Gates met taart. Bij Maggie De Block vond ik het niet leuk maar bij Bill Gates wel.