Te vroeg blij

Teleurstelling

Gisteren hebben we te vroeg gejuicht, toen we beweerden dat alles in orde was.

We hebben beeld en klank, de telefoon doet het, we hebben internet en we kunnen emails ontvangen. Alleen kunnen we er geen verzenden. Dat is vervelend.

Het is heel lastig gebleken, de mailbox te configureren om dat verzenden mogelijk te maken. Zit ik weeral twee avonden te verspillen om dat in orde te krijgen. Gisteren heb ik daarbij ook nog eens het internet verprutst, zodat het wegviel. Gewoon te veel rondgedarteld en wachtwoorden gewijzigd. Totaal verknoeid, zodat ik ook niet meer op de site kon. Gelukkig was mijn dagboekfragment al af. Ik wilde nog een blogbericht plaatsen maar dan kon niet meer.

Zegeningen

Dat heb ik moeten oplossen door naar de helpdesk van Belgacom te bellen, met allerlei nare verwachtingen, maar het verliep allemaal redelijk. Ik werd geholpen en het internet werkt weer. We hebben zelfs wifi in het bureau, wat door de afstand een beetje moeilijk is, zoals ik gisteren uiteenzette. We hebben weer streaming muziek op de i-Pod, de i-Pad en de i-Phones. Ja het klinkt een beetje pocherig, maar we hebben met zijn tweeën toch een aantal van die i-Prullen in huis rondslingeren.

En een computer hebben we dus toch ook nog altijd. Het komt omdat ik een klavier nodig heb om te kunnen schrijven, want dat lukt niet zo goed op al die moderne aanraakschermtoestellen, al heb ik wel een draadloos klavier gekocht, dat ik echter nooit gebruik.

Het is te licht en om een of andere reden lukt het schrijven pas als ik op een stoel aan een bureau zit. Ik kan op geen enkele andere manier goed typen, bijvoorbeeld niet liggend op de zetel of zittend in een luie stoel of met het klavier op de knieën. Dus blijf ik er ook nog maar de computer op na houden. Ondanks al die andere elektronische dingen.

Bureaustoel

Zittend op mijn stoel kan ik redelijk snel typen, en soms zelfs foutloos, zodat ik snel de opkomende gedachten en redeneringen kan opvangen. Dat komt de concentratie ten goede en ook de productiviteit. Je bent sneller klaar en je hebt het gevoel dat je meer hebt gedaan als de sessie om is.

Ik heb mezelf ooit leren typen aan de hand van een oud leerboek van mijn zus die ooit lessen had gevolgd. Ik zal misschien vijf en twintig jaar oud zijn geweest. Het was een van de grote ontdekkingen in mijn leven. Er ging een wereld open van dingen die je kon doen als je redelijk kon machineschrijven. Dat was eerst nog op mechanische typemachines, waar je een goede vingerslag moest voor hebben, al snel gevolgd door de elektrische apparaten, eerst met een klavier, later met een kop. Tot de tijd van de elektronica aanbrak en meer en meer dingen op het scherm gebeurden.

Besluit

Tekstverwerking was een grote vooruitgang, want je kunt corrigeren en bijsturen tot het ogenblik dat je besluit af te drukken, en als het niet goed is, dan print je zo een betere versie. Vroeger moest het van de eerste keer goed zijn, of je moest gaan hannesen met Tippex en carbonpapier en dergelijke.