Doelloos ronddobberen

Er heerst aan weerszijden van het kanaal de grootste verwarring omtrent de uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie. Het is me een zootje. “Er is geen plan B. Er is zelfs geen plan A.” Gehoord in Ter Zake van Lia van Bekhoven.

Het Remain kamp likt zijn wonden en komt er net zoals de aanhangers van het Leave kamp verbijsterd achter dat er geen scenario klaarligt om de volksbeslissing tot uitvoer te brengen. Er doen nu allerlei merkwaardige mogelijke pistes de ronde.Wij hebben zeer te doen met onze dierbare vrienden in Engeland, zeker nu extreem-rechts er weer de kop op steekt.

De sfeer is er niet zo prettig. Het is er niet van hiep hiep hoera. Het was blijkbaar niet een koele berekening van voor- en nadelen, die de beslissing van de Britse kiezer heeft gemotiveerd, want die berekening is niet eens gemaakt, zoals nu blijkt. Het is een monumentaal nee aan Europa op basis van een emotionele reflex door het eilandgevoel en angst voor nog meer vreemdelingen.

Vreemd voor een land dat de halve wereld gekoloniseerd heeft, Merkwaardig, boeiend en verontrustend is het wat daar nu allemaal gebeurt. Ik volg het op de voet. Zeer benieuwd hoe ze dat nu gaan oplossen. Terzelfdertijd hebben we te doen met onze vrienden in Engeland die onthutst reageren. Ja, er zijn nog Britten die een open geest aan een eindeloze gastvrijheid paren.  De uitslag van het referendum was ook maar 52/48. Het is een verdeeld land dat het onderling niet meer eens kan worden, dat is het drama.

Achteraf blijkt dat Europa al die tijd goed is geweest om de Britten samen te houden, want ze hadden iets om over te kankeren, maar nu het Europese lidmaatschap weggevallen is, komen ze oog in oog met hun eigen spiegelbeeld te staan, om te ontdekken dat de verdeeldheid in de eigen rangen die in het heetst van de strijd aan de aandacht was ontsnapt, het wel eens bijzonder moeilijk zou kunnen maken een vaste koers uit te zetten, om het land uit de stormachtige zone loodsen.

Niemand weet hoe het verder moet, zo kun je het samenvatten en dat zorgt voor een bijzonder dramatisch moment in de Europese geschiedenis. Je krijgt het gevoel van ‘nu wordt er geschiedenis geschreven.’ Ik heb de indruk dat iedereen zich nu bedrogen voelt. Teleurgesteld in de leiders en bedroefd met de instellingen die zij hebben opgebouwd. Of omgekeerd.

En dat in een de samenleving die steeds meer verzuurt.