Broederstrijd

Onze jongens

In Syrië vecht een aantal jonge Belgen mee, doorgaans aan de kant van de opstandelingen.

In het land van de Assyriërs woedt een bloeddorstige burgeroorlog. Aan de ene kant een brutale dictator, aan de andere kant een zootje opstandelingen van verschillende gezindheden.

Verschillende politici waaronder burgemeester Hans Bonte van Vilvoorde maakten zich deze week zorgen daarover, niet zozeer omtrent de oorlog zelf, maar omdat er ook jongens uit Vilvoorde in mee vechten

Deze burgemeester wil zo mogelijk de identiteitspapieren inhouden van jonge mensen om hen te beletten naar Turkije te reizen. Een andere burgemeester, met name Bart De Wever van Antwerpen, kondigt dan weer aan dat hij de Syrië-strijders ambtshalve uit de gemeenteregisters zal schrappen, waarmee automatische elke mogelijke uitkering onmogelijk wordt.

Sancties

Ons geheugen is kort.

Het zijn twee voorbeelden van maatregelen die bedacht zijn om iets te doen aan het vermeende probleem, van jongeren die in de oorlog gaan vechten, in het kader van de radicalisering die in Islamkringen zou plaatsgrijpen. Maar is dat wel zo een probleem?

Het is lang geleden, en we zijn het vergeten, maar in de jaren dertig trokken jonge mannen uit heel Europa naar Spanje, om er te vechten in de Spaanse  burgeroorlog, om er te strijden tegen het fascisme. Dat werd toen aangemoedigd aan socialistische kant, en nu we erop terugkijken, mogen we zeggen dat die mensen het toen misschien bij het rechte einde hadden, als ze zich manu militari tegen de rechtse dictatuur verzetten.

Ik vermoed dat zowel Hans Bonte als Bart De Wever zullen moeten erkennen dat de oorlog tegen de wrede dictator Basjar El Assad op zich een gerechtvaardigde strijd is, en dat deelnemen eraan op zich geen misdaad vormt, maar vanuit een ethisch standpunt alleen maar lovenswaardig kan worden genoemd, want het is daar echt een misdadig regime dat zich onder meer aan gifgasaanvallen schuldig heeft gemaakt.

Debriefing

In plaats van die jongeren van hun vrijheid te beroven of uit de gemeenteregisters te schrappen, zouden we er veel beter aan toen, ons meer voor hun verhaal te interesseren. Indien die vrijheidstrijders naar huis willen terugkeren, zouden we ons daar beter niet tegen verzetten, maar integendeel hen aanmoedigen, opvangen en debriefen. Vooral dat laatste. Opvang en begeleiding.

Het zou wel eens nuttig kunnen blijken te zijn dat we naar hun verhaal luisteren, met een open geestesingesteldheid, in plaats van a priori ervan uit te gaan dat ze wel geradicaliseerd zullen zijn. Door hen af te wijzen duwen we hen juist in de handen van de moslimextremisten en daar is niemand bij gebaat.

Slotsom

We zouden hen beter deze jonge idealisten onze armen sluiten en erkennen dat wat ze doen op zich nog geen teken is van obscurantisme of integrisme.