Observatie

Ter bescherming van de persoon

Vandaag nog eens een de wet betreffende de bescherming van de geesteszieke persoon in werking gesteld.

Velen spreken nog van collocatie maar we zouden het consequent op in observatie stelling moeten houden, dat is de wettelijke term. Het betekent dat iemand onder dwang in een psychiatrische instelling moet worden opgenomen, zelfs als hij of zich zou verzetten. De politie zorgt ervoor dat het gebeurt.

Manisch

Eva is een vrouw van rond de veertig, die we al enkele jaren kennen als psychiatrische patiënte op grond van een bipolaire ingesteldheid. Vorige week belt ze nog op en vraagt om telefonisch opgenomen te worden, maar dat regel ik zo niet, dus ik vraag haar naar de raadpleging te komen.

Dat kon ze niet doen want Eva kan niet meer lopen, zegt ze aan de telefoon. Ik schrik er even van, maar het lijkt me te sterk voor woorden. We weten uit zekere bron dat ze ’s nachts wel kan lopen, als het er om gaat drank te gaan halen.

Een ding is duidelijk: ze zit op een andere planeet en is weer in oude gewoonten vervallen. Slecht nieuws, want het was een paar jaar goed gegaan en ze was van de fles gebleven. Nu is ze weer diep gezonken in onaflatende dronkenschap, met pillen erbij die ze van mij niet voorgeschreven heeft gekregen.

Twee gezichten

Eva is normaal gesproken als ik haar zie altijd een lieve en keurige dame, maar onder invloed van alcohol en pillen ontpopt ze zich tot een krijsend kreng dat vensters kapotslaat en de huisraad aan diggelen gooit.

Eric, de levenspartner is ten einde  raad en de wanhoop nabij. Hij is de afgelopen dagen ergens anders gaan slapen omdat het niet uit te houden is.

Zij zijn samen deze ochtend naar de raadpleging gekomen en we hebben een paar woorden gewisseld, maar ze werd al snel boos en liep weg. Ja, en dan komt er ergens een ogenblik dat jij je verantwoordelijkheid moet nemen en moet beslissen van iets te doen.

De enige vorm van dwang of geweld die de wet toestaat verloopt via politie en parket, op last van de vrederechter. Ik kan haar niet zo maar een spuitje geven als ze dat niet wenst, ook al weet ik dat  het waarschijnlijk zou helpen.

Het enige wat ik kan doen is een attest opstellen waaruit blijkt dat ik meen dat geestesziek is, behandeling weigert en dat haar gedrag gevaar oplevert voor haarzelf en haar omgeving.

Besluit

Ik besef heel goed dat je dat niet zomaar doet, iemand van zijn of haar vrijheid beroven en dwangmatig een behandeling op te leggen. In dit geval denk ik wel dat het de juiste beslissing was en ik hoop dat de toekomst me gelijk zal geven. Een gewetensstrijd is het iedere keer.