Bij een zesjarige

Een andere vriendin heeft haar zoon van zes laten testen wegens tegenvallende resultaten en onrustigheid in de klas.

Carlos is slim genoeg, zo blijkt uit de testen, want het heeft een IQ van boven de honderd dertig. Alleen doet hij er wat langer over om tot een antwoord te komen. Hij aarzelt en vertoont tekens van faalangst. Hij antwoordt liever niet dan wel om fouten te vermijden.

Er gaapt hoe dan ook een kloof tussen het IQ, (gemeten zonder tijdsdruk) en de prestaties op school.

Hoe moet je daar nu mee om gaan?

Waarom is Carlos zo angstig dat het zijn prestaties negatief beïnvloedt?

Een bron van onrust is te vinden bij de biologische vader die eerst niet naar hem omkijkt en dan weer op de proppen komt. Het is de leeftijd dat je erachter komt dat het bij je klasgenootjes anders toegaat in het gezin.

Wellicht, en het is een wilde gok, probeert Carlos extreem te presteren, of fouten te vermijden, bijvoorbeeld door de vrees dat zijn vader hem komt halen in geval van slechte cijfers op school. Of te worden zoals zijn vader als het niet lukt in het onderwijs.

Rol van de moeder

Het gaat om een lieve en  bezorgde moeder, met wie verder niets mis is, maar die wel ambitieus is voor haar kind en niets liever dan de hele tijd de beste schoolresultaten zou willen zien.

In het gesprek komt aan het licht dat zij zelf dyslectisch is, wat niet herkend is in die jaren, waardoor er niets aan gedaan is, en de vraag is nog maar of het nu beter zou verlopen.

Hoe dan ook is ze zelf niet verder gekomen dan het secundair onderwijs. Dit ervaart zij als frustrerend. Die teleurstelling draagt ze ongewild over op het kind, door steeds te onderstrepen hoe belangrijke goede cijfers zijn.

Maatregelen

De faalangst toont aan dat het kind kreunt onder de prestatiedruk.

Geef Carlos nu eens even de tijd om op adem te komen. Hij zal zijn weg moeten leren vinden in een vijandige wereld, in zijn eigen ritme en volgens zijn eigen tempo. Laat hem sporten en drummen, wat zijn lievelingsbezigheden zijn.

Het enige wat je kunt doen voor je kind is de randvoorwaarden scheppen waarbinnen het kan gedijen./Een gevoel van veiligheid en geborgenheid is een van de belangrijkste randvoorwaarden, en dat is hier ruw verstoord door de foute vader.

Maak Carlos duidelijk dat je altijd van hem zult houden, om het even of hij slechte of goede cijfers haalt, om het even of hij loodgieter wordt of burgemeester.

Besluit

Het is niet een tijd om de prestatiedruk nog te verhogen door allerlei remedies uit te proberen. De school is maar de school/. De moeder zal haar eigen ongeduld bezweren en doorgaan met doen waar ze goed in is: haar kind met liefde omringen.