In een nabij verschiet

We verhuizen volgend jaar naar Vlaanderen.

Nu de muren van het huis dat we aan het bouwen zijn uit de grond rijzen, wordt het heel concreet. Nog negen maanden en we kunnen erin.

Dat brengt heel wat in me teweeg. Na mijn Leuvense jaren ben ik naar Brussel gegaan, en ik dacht niet dat ik er ooit zou weggaan. Ik voel me hier bijzonder goed in mijn vel en er zijn weinig plekken op aarde te bedenken waar ik liever zou zijn.

City

Ik ben per slot van rekening een stadsmens, al kom ik niet meer zo veel buiten. Mijn horizon is tot de praktijk en de website beperkt. En het gezin en de familie natuurlijk. Er blijft niet veel meer over veel energie meer over voor iets anders. Gaan stappen, of uitgaan in het weekend, doe ik al jaren niet meer. Noem het cocooning. We gaan nauwelijks nog op restaurant, laat staan op café en we komen niet meer in de bars.

Ik kan me nog levendig de tijd herinneren dat het weekendje stappen tot de vaste prik behoorde, een zevendaags ritueel dat voorspelbaar verliep en steeds op teleurstelling uitdraaide. Het heeft me veel tijd gekost om er achter te komen dat ik in een dergelijke omgeving, van pakweg een café of een bar, niet thuis hoor omdat ik er niet kan gedijen. Misschien dat anderen dat wel kunnen, of het zelfs nodig hebben, maar ik heb er geen moer aan.

Invisible

Gek genoeg ging ik daar jaren mee door, met in het weekend op plekken te gaan zitten waar ik me niet welkom voelde, en waar ik een geslaagde interpretatie weggaf van de rol van de onzichtbare man. Niemand bekeek me. Of liever niemand keek me aan. Steelse blikken in spiegels etc; En dan de neus steil in de andere richting draaien. Ik pas daar niet in, en ik voel me onder meer beroofd van alle beschaafde conversatie. Het is niet dat je op die manier gemakkelijk tot een genuanceerd debat komt.

Later kwam het internet en daar kon ik veel beter mee overweg. Daar heb ik veel meer plezier aan beleefd en als strategie in de partnerkeuze heeft het me via veel vijven en zessen toch tot de juiste man gebracht. Mijn foute man heb ik in een bar leren kennen, dus er is wel sprake van een massieve voorkeur voor de ene methode veeleer dan de andere. Maar dat geheel terzijde.

Besluit

Als ik toch de hele tijd thuis zit zonder buiten te komen, kan ik even goed naar Vlaanderen gaan wonen. Waar heb ik de stad nog voor nodig? Ik maak er toch geen gebruik meer van.