Sluierverbod

Opgeheven

We zien de sluier maar niet de vrouw die eronder zit.

Dat is heel vaak het geval met al die sluierdebatten waar in de jongste gemeenteraadszitting het sluierverbod in de openbare dienst bij stemming is opgeheven.

Het Gentse Sluierverbod

Je mocht de voorbije zes jaar geen uitwendige tekenen van religieus toebehoren dragen. Geen sluiers, geen keppeltjes. Niet dat daar ooit problemen mee zijn geweest, maar de vorige gemeenteraad vond dat het niet mocht en dus werd dat toen zo gestemd en nu weer zus.

Het verbod heeft zes jaar stand gehouden en het houdt nu op te bestaan. Ik ben daarover eigenlijk wel in mijn nopjes, want ik vind het sluierverbod maar niets, want het leidt naar sluierjacht.

Mijn dochter draagt geen sluier en dat is haar goed recht. Als er iets is waar niemand iets over te zeggen heeft dan is het wat een vrouw op haar kop zet. Je kunt daar veel over vertellen maar niets over zeggen, in de zin dat je het niet kunt verbieden. Laat vrouwen maar doen met hun hoofddeksels, ook als anderen daar een religieus symbool in ontwaren.

Vrijheid

Het geldt ook voor mannen natuurlijk, dat spreekt vanzelf en daar gaat het niet om. Wel dat je mag aantrekken wat je wilt. Van hoofddeksel tot schoenen en alles  wat er tussen zit. Het is een gevolg van de vrije meningsuiting die in de grondwet verankerd is. Niemand mag vervolgd worden omwille van pakweg religieuze overtuiging of seksuele geaardheid. Laten we die twee maar eens even op hetzelfde niveau zetten.

Ik verzorg vaak gesluierde vrouwen, in min of meerdere mate verhuld door de gekozen gewaden, want daar zijn nog veel gradaties in te onderscheiden, en ik kan veel afleiden uit de manier waarop die vrouw haar sluier draagt, zeker als je hen beter leert kennen.

De sluier bedekt je niet alleen, maar vertelt iets over je.

Dan ontdek je dat daar gewoon een gewone vrouw onder zit, met mogelijkheden en verzuchtingen, en in ons vak met vaak een heleboel leed, die niet meer of niet minder worden omdat er een sluier omheen hangt.

Het is net hetzelfde. Ik heb er geen last van en als zij zich daar beter bij voelt, dan kan ze haar sluier dragen waar en wanneer ze wil. En in de mate dat zij dat wil. Ik zie daar vooral een uiting van bescheidenheid in, die de Islam inderdaad wel aanraadt aan de Moslimvrouwen. Maar het is niet omdat je een sluier draagt dat je moslima bent. Ook niet-moslim vrouwen kunnen de sluier dragen. Het zegt in de ogen van de moslims niet dat je gelovig bent, maar vooral dat je kuis door het leven wilt gaan.

Besluit

De sluier, in mijn ogen, zegt niet ‘ik ben Moslima,’ maar wel: ‘Ik ben geen man aan het zoeken.’ De vrouw bedekt zich buiten haar eigen huis met de sluier omdat ze haar pracht niet aan de mannen wil tonen. Dat is de voorwaarde om buiten te komen.

Foto: De moedermaagd wordt standvastig met een sluier afgebeeld.