Doelstellingen

In de diabeteszorg

Patiënten die diabetes hebben wordt het leven in dit land sinds een jaar moeilijk gemaakt.

Aan de ene kant is er de afgelopen jaren een grote technische vooruitgang geboekt, bijvoorbeeld in de middelen die er zijn om het suikergehalte voortdurend te meten en bij te sturen. Dat vergt heel wat prikken, en een voortdurende oplettendheid vanwege de patiënt die dat elke dag allemaal maar even moet doen.

Suikerziekte is een management geworden, en de patiënt dient zich tot manager te ontpoppen. Niet iedereen is daartoe in staat.

Tweede lijn

Daar komt nu bij dat de wetgeving in België een jaar geleden nog een stuk complexer gemaakt en nu pas krijgen we zicht op de gevolgen.

Wat Brussel betreft zijn de diabetespatiënt in kudden naar de gespecialiseerde diensten van de ziekenhuizen gedreven. Zeg maar dag met het handje, aan de eerstelijnsgezondheidszorg.

Je moet minstens een aantal keren per jaar raadplegen en er wordt gekeken of je het goed doet, en als dat niet het geval is, en dat blijkt uit de cijfers dan krijg je straf, die erin bestaat dat je het recht op terugbetaling kunt verliezen voor je broodnodige insuline en voor je teststrips.

Ik ken geen voorbeeld van een andere ziekte waar dergelijke draconische maatregelen zijn genomen, waarbij de patiënt op de vingers getikt kan worden als hij bepaalde waarden niet haalt. Als je om een of andere reden uit het systeem valt, en het aantal redenen is veelvoudig toegenomen, dan moet je maar zien dat je het redt. Ik vind dat bijzonder grof.

Afstand

De huisarts staat de keuze: ofwel om buitenspel te staan, ofwel om mee te doen met de beweging en er zich volop in te gooien. Het vergt heel wat kennis en administratie en zo evident is dat niet, zodat het in de praktijk weggelegd is voor de grotere collectieve structuren, waarin verschillende artsen samenwerken.

Ik werk toevallig in een buurt waar veel analfabetisme heerst, en in een praktijk waar veel psychiatrische patiënten raadplegen. Voor hen is dat allemaal best moeilijk. Voor de zwaksten onder hen is deze vorm van wetgeven en reguleren in de gezondheidszorg nefast voor de toegankelijkheid van de zorg, omdat ze met steeds meer obstakels en hinderpalen geconfronteerd worden.

Besluit

Ik word er een beetje moedeloos van, deze manier van reguleren, met een stok achter de deur. Ik kan het alleen maar betreuren.

Op de foto: moderne koepelkerk in Siracusa, Sicilië