Stem

Van de stomme

Ik ben de stem die geen stem geeft aan wat al reeds stem heeft maar die op de een pijnlijk zwijgen het wonderbeeld van een woord legt.

Nog maar een citaat van Lucebert en daarna stop ik er mee. Het geeft op een curieuze wijze iets weer van de zin van het schrijven. Proberen het wonderbeeld van een woord te leggen op een pijnlijk zwijgen. Treffender kun je dat niet verwoorden.

Dat is nu net de reden waarom ik schrijf, denk ik dan. Niet altijd en niet de hele tijd, maar af en toe is het dat, wat er allemaal kleur en zin aan geeft. Niet dat dit elke dag lukt, of dat het de hele tijd van dat moet zijn, maar af en toe moet je er toch een keer in slagen een tip  van de sluier op te lichten van een waarheid die te lang verborgen is gebleven, of een woord te  vinden dat een verschil maakt in de barre omstandigheden van de struggle for life.

Zingeving

Oog in oog met een barbaarse dagelijkse realiteit, ondanks al de goorheid en de absurditeit, is het aan ons om onze dag zin te geven, elke dag weer, door voor elkaar en onszelf te zorgen, en de literatuur kan daarbij helpen. Net zoals de muziek trouwens of de andere kunsten. Maakt niet uit, alleen dat ik een bijzondere band heb met de literatuur, omdat het in mijn eigen leven zoveel verschil heeft gemaakt, en nog steeds doet.

Ook al omdat ik zelf niets anders kan op artistiek gebied dan alleen woorden aan elkaar rijgen. Ik heb maar dat expressiemiddel. Dat is het enige wat ik aan de realiteit kan toevoegen, nu even los van mijn beroepsbezigheid.

Drang

Voor het schrijven is geen andere reden te vinden dan alleen een innerlijke drang om het te doen. Niemand heeft erom gevraagd en niemand betaalt er me voor. Het is geheel vrijblijvend, gratis voor niets. Het is mijn vijf cent. Ik kan mijn geschriften met eigen middelen openbaar maken en daarmee is de kous af.

Dus doe ik het ook. Elke dag een stukje schrijven. Het is de enige manier om er een fractie van over te houden, van alle uitdagingen die een dag oplevert. Anders blijf ik maar lopen met het gevoel dat ik er niets mee gedaan heb. Er komt elke dag wel iets opzetten dat de aandacht opeist en waar je niet klaar mee bent, en dat dan door blijft werken. Dat zijn vaak de dingen waar ik in nachtelijke dichtersbestaan op terug kom en zo is er aan stof nooit gebrek.

Besluit

De zin van het bestaan ligt in de zorg die we anderen kunnen geven, maar we mogen daarbij onszelf niet vergeten.