139, 13-14

Heer, U was het die mijn nieren vormde,
die mij weefde in de buik van mijn moeder.
Ik loof U voor het ontzaglijke wonder van mijn bestaan,
wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt.
Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel.

Blijde boodschap

Het is het Bijbelcitaat van vandaag in onze bijbelcitatennieuwsbrief die geheel gratis en voor niets dagelijks in de elektronische brievenbus neerdaalt. Ik vind dat zeer mooi.

Het is het gevoel van de blijde boodschap die in al die oude teksten ligt, maar we  zien dat niet meer want het is ondergesneeuwd in de ergernis en de onmin die de papen veroorzaken.

Of het nu de kerk is of de Islam, overal schijnt de godsdienst overheerst te moeten worden door mopperende grijsaards en gestoorde jongeren die het noorden verliezen.

Maar laten we daar niet op in gaan, maar liever de schoonheid van de schepping loven zoals die tot uiting komt in het Bijbelcitaat. Het was een mooie dag vandaag.

Oermoment

We stonden in de tuin, mijn moeder op haar stok geleund, naar de plantengroei te kijken. Daar zijn geen woorden voor de pracht van die tuin op een koude maar zeer heldere en zelfs zonnige lentedag.  Want alles van waarde is weerloos, zegt Lucebert. Het is alles daar maar breekbaar en broos en het zal er niet altijd meer zijn, al staat die ene boom, een treurbeuk, er  al meer dan zestig jaar, en is daarmee ouder dan ik.

Een boom waar mijn vader veel van hield en mijn moeder trouwens ook en dat nog steeds.

Het is een traag groeiende boom en hoog wordt hij niet, zodat hij uitstekend past in de binnenhof zonder die te overschaduwen.

Het was een mooi moment en ik ben er dankbaar om. Hoe langer ik leef, hoe meer verknocht ik word, aan het leven en de schepping, of noem het de realiteit, voor wie niet van gelovige termen houdt.

Besluit

Om te besluiten vond ik nog een heel ander citaat van Lucebert, dat op de keerzijde van de medaille wijst. Ik heb dat dan maar even op de blog gezet.

Kijk op de datum van vandaag onder norse neger.