23. mei, 2013

Duf

Nu wel heel erg terug

Een beetje uitgeput van het vele werk in de praktijk vandaag.

Door toedoen van het lange Pinksterweekend is het een korte week, zodat meer werk verzet moet worden op minder dagen. Bovendien was het de tweede dag na mijn terugkeer uit vakantie en is er toch een aantal mensen dat er zit op te wachten. Tenslotte is het een eigenaardig seizoen met een lente die niet of nauwelijks gekomen is zodat ik het gevoel heb in de winter te zitten, als ik naar het soort patiënten kijk dat op me afkomt.

Winterweer

Het zijn een paar verklaringen die opkomen tijdens zo een drukke dag, zodat ik me wel eens afvraag waar al die patiënten vandaan blijven komen. Het zal me leren, met vakantie te vertrekken, maar aan de andere kant heeft het ons veel goed gedaan. Om te beginnen hebben we toch twee weken overwegend zonnig weer gehad, wat degenen die in België zijn gebleven helaas moesten ontberen.

Het blijft koud en nat en het gaat op de zenuwen werken van heel wat mensen die ik vandaag heb gezien. Zowat iedereen heeft er intussen wel genoeg van en er blijken weinig liefhebbers van het weertype rond te lopen. Voor pollenallergiepatiënten is het misschien goed nieuws, maar niet voor huisstofmijtallergiepatiënten die juist meer te lijden hebben onder het natte en koude weer. Iemand had het vandaag over het herfstgevoel, en dat in de maand mei.

Fanfare van honger en dorst

We hebben de afgelopen twee dagen sinds onze terugkeer al meer dan de gewone portie aan leed, pijn en lijden zien voorbijkomen. Je mag het wel een koude douche noemen. Het is wellicht elk jaar wel een beetje zo, sinds we er een lentevakantie op nahouden. Je komt terug en je schrikt ervan dat het zoveel is. Het geweld binnen de gezinnen, de gevallen van zelfverwaarlozing bijvoorbeeld in het geval van diabetes, foute arbeidsverhoudingen, uitzichtloze situaties, mensen die gewoon op zijn.

U noemt het, we hebben het. Wat hebben we daartegen in stelling te brengen? Een luisterend oor op de eerste plaats en verder alleen maar wat geneesmiddelen, bijvoorbeeld om de ergste depressie weg te nemen, naast arbeidsongeschiktheid en attesten van allerlei aard. We doen als huisarts niet veel meer dan de hele tijd luisteren en papieren of computerschermen invullen. Wonderlijk dat er zoveel mensen zijn die het er voor over hebben twee uur in de wachtkamer te zitten om iemand te komen te zien die dat de hele dag doet, en die er zijn broodwinning van maakt.

Besluit

Terug uit vakantie kijk je naar je eigen functioneren met andere ogen. Nu ik een overdosis van de dagelijkse arbeid achter de kiezen heb, treft het me. Hoeveel en hoe uiteenlopend dat werk is, en hoeveel scheve toestanden er zijn die je elke dag ziet, en waar je wat zou willen aan doen, maar dat kan niet, want daar zit alweer de volgende patiënt te wachten.

Afbeelding: plafondschildering in Noto, Sicilië.