Relaxeren

Of Relaxen?

De spellingcontrole kent het woord relaxeren niet. Wel relaxen.

Naar mijn gevoel dient er in de Nederlandse taal een woord naast relaxen te bestaan, dat aangeeft dat je actief de geest en het lichaam ontspant. Relaxen is al heel mooi, en het doet denken aan dolce far niente, en even niet door gaan met jagen. Een dagje niets doen. Heel goed. Fantastisch.

Onthaasten was enkele jaren geleden ook al een modewoord. Daar is niets tegen in te brengen en we wensen het alle lezers toe. Maar met relaxeren bedoel ik echter nog iets meer, iets in de zin van de relaxatieoefeningen die we de afgelopen dagen bespraken. Het is een toegangsweg en een voorafgaand stadium dat leidt tot het mediteren, en dan is de mystiek niet meer ver weg, en daar wil ik spoedig toe komen.

Mystiek

Ik kan me voorstellen dat een aantal mensen dat eng zal vinden, maar het hoeft geen angst in te boezemen als je een richtsnoer of een leidraad hebt, wat hetzelfde is.

In de tijd van Molinos (zie onze roman onder de titel: ‘de laatste ketter’ op onze website) had je zoiets als een biechtvader om je op het rechte pad te houden. We weten intussen allemaal wat er met de katholieke kerk gebeurd is, maar het idee op zich is niet slecht. Een leidsman, die je door de wirwar van de inwendige wegen leidt. De vraag is alleen nog: wie kun je vertrouwen? Niemand meer en je zult op een innerlijk kompas moeten varen dat hopelijk goed afgesteld is.

Iedereen kan mediteren, en iedereen doet het waarschijnlijk ook op zijn of haar manier, toch als jij je geestelijke evenwicht wilt behouden. In mijn geval is het althans onontbeerlijk gebleken om dikwijls en doortastend te mediteren, en dat nog des te meer in de ongelukkige tijden die ik meer dan tien jaar geleden heb meegemaakt.

Doelstellingen

Het is op zich een prettige bezigheid, maar het doet ook iets met je. In tijden van tegenslag mag de meditatie een redplank zijn die de weerstand verhoogt en het uithoudingsvermogen vergroot, maar tijdens voorspoed is het een middel om de eigen persoonlijkheid te ontplooien.

Noem het geen meditatie maar een toestand van diepgaande mijmering om het veld te ontmijnen.

Molinos noemde het rustgebed en stelde voor een biechtvader in de arm te nemen. Vandaag denken we daar wellicht anders over. Maar goed, mijmer en mediteer er op los. Geef het de naam die je niet wilt maar deins er niet voor terug op in de diepe krochten van de inwendige ziel af te dalen, en als dat problemen schept, ga er dan over praten met een vertrouwenspersoon, die er liefst iets van weet.

Besluit

Een psychotherapeut kan erbij helpen of een huisarts die toevallig even tijd heeft en niet onder te grote druk staat. Voor zover er niet een zus of een tante of een vriend of een vriendin is die naar je luistert en je niet beoordeelt.