Ti guarda dall..

De website van ‘Il Grand’ Inquisitor’ is een goudmijn voor Brusselse operalîefhebbers, (te vinden onder http://www.gopera.com/igi/?category=5)

Deze website is immer goed gedocumenteerd en geïllustreerd met een weelde aan details en roddels, en daarenboven nogal eigenzinnig en soms uitgesproken. De recensies zijn altijd leerrijk en dus de moeite waard.

Informatie

We zijn dus eens gaan kijken wat ze daar vonden van onze Pelléas en Mélisande, zodat we vernemen dat het een herneming was van de openingsproductie van vier seizoenen geleden. “De productie van Pierre Audi rond de "omgevallen vaas" van Anish Kapoor behoort tot één van de interessantere producties van de afgelopen jaren.”

Ik schreef het al dat die nepfopspeen van Anish wat mij betreft de show gestolen heeft. Het is geweldig hoe het decor verandert naarmate de sculptuur wordt rondgedraaid, of moeten we schrijven de architectuur?

We moeten helaas vermelden dat wij de voorstelling in minder dan optimale omstandigheden hebben bijgewoond door een probleem met de hoofdrolspeelsters. We moeten hier meteen even bij vertellen dat de Opera om beurten gezongen wordt door twee verschillende bezettingen die elkaar als het ware de hele tijd aflossen.

Pechverhelping

Zo was het voorzien, maar het is anders uitgedraaid. De eerste Mélisande, Sandrine Piau, heeft zich reeds tijdens de repetities bezeerd en zou een spierscheur hebben opgelopen, wellicht tijdens het eindeloze beklimmen en beklauteren van het imposante decorstuk van Anish Kapoor. Geen nood want de tweede Mélisande, Monica Bacelli, nam de eerste voorstellingen allemaal voor haar rekening, met als gevolg dat ze vorige zaterdag, toen wij er waren, kapot gezongen was en niet meer kon, het arme wicht.

Intussen was Sandrine Piau weer bij stem maar nog niet ter been, en dus niet klaar om te klauteren. Ze zaten daar dus me een sopraan die wel kon zingen maar niet spelen en een die wel kon spelen maar niet meer zingen.

Zo kwam het dus dat Monica de rol van Mélisande heeft geacteerd zonder de mond open te doen, terwijl Sandrine onopvallend gekleed in de linkerbenedenhoek de partij stond te zingen. Dit was een noodoplossing en goed dat er een gevonden is, maar het was natuurlijk niet ideaal voor de toeschouwer om in de psychologie van Mélisande te komen.

Meningen

In vergelijking met vijf jaar geleden is Piau gegroeid in de rol en is ze een boeiendere Mélisande geworden. Stéphane Degout is nog altijd een degelijke Pelléas. Zijn stem is wat donkerder geworden in vergelijking met vijf jaar geleden, wat hem in mijn oren minder ideaal maakt. In de tweede bezetting kregen we met Yann Beuron een tenor-Pelléas met licht-baritonale kleur, wat de perfectie benadert. Hij krijgt van mij ook de prijs van de zanger met het mooiste Frans. Vocaal staat hij sterker in zijn schoenen in vergelijking met zijn vertolking in Madrid. Golaud was niet overtuigend en Arkel was uitstekend.