Comfort

Vandaag een palliatieve thuiszorgsituatie ingeleid, voor een dame van nog geen zestig.

Het gaat niet in je koude kleren zitten en je wordt dat nooit gewend.  Ik voel me in dit geval bijzonder bezwaard omdat het in haar geval beter had gekund.

Het gaat om een vrouw uit Afrika die een voorname indruk op mij maakte. Ik weet niet waarom, maar het is zo dat er uit de hele rij van patiënten die op een dag aan mij voorbijtrekt er altijd wel een paar zijn die er uitspringen en met wie je een bijzonder gevoel van communicatie en wellicht ook een vorm van tederheid voelt.

We zijn als hulpverleners natuurlijk geen robotten, en het is onvermijdelijk dat je met gevoelens af te rekenen krijgt, die intens kunnen worden in geval van omgaan met lijden en de naderende dood. Dat is iedere keer en telkens weer aangrijpend en het wordt nog erger als het gaat om iemand die een bijzondere indruk maakt.

Casus

Mathilde is een vrouw van tegen de zestig, die al heel wat tegenslag in haar leven heeft moeten verwerken. Zij is een Congolese vrouw die met een Griek is getrouwd geweest en samen met hem handel dreef of zoiets, in ieder geval een zelfstandige activiteit waarmee ze een hoog niveau van welstand kon opbouwen.

Haar kinderen en ze heeft er wel vijf hebben gestudeerd en je kunt wel van hogere middenklasse spreken. We hebben het hier over de Moboetoejaren waar alles voor haar goed ging in Congo. Toen kwam Kabila en het ging achteruit. Uiteindelijk zijn ze alles kwijtgeraakt en zijn ze Congo moeten ontvluchten om het vege lijf te redden. Zo is ze in Griekenland terechtgekomen.

Tegenslag

Ze verloor haar echtgenoot en kwam via familiebanden in Brussel terecht waar ze een beroep moest doen op het OCMW. Dat ging eerst goed zodat we haar verzorging konden aanpakken en het bleek al spoedig dat ze ernstige kwalen had die om behandeling vroegen.

Tussendoor verneemt ze het overlijden van haar zoon die als luchtpiloot voor een Afrikaanse airline zowat de hele familie rechthield. Dan begaat iemand op het gemeentehuis een vergissing zodat ze ineens geen verblijfsvergunning meer heeft en haar administratieve bestaan in duigen valt.

Op dat ogenblik komt haar ziekenfonds in het gedrang, en haar ocmw uitkering en haar huisvesting. Dat heeft veel te lang geduurd om dat in orde te maken, en zo is kostbare tijd verloren gaan in haar verzorging.

Toen het uiteindelijk zo ver was dat we het kankerproces volledig in kaart konden brengen bleek de tumor inoperabel. Doordat hij de nabijgelegen organen aantast kan hij niet verwijderd worden. Vervolgens zijn ook uitzaaiingen in de longen vastgesteld. Chemotherapie heeft niet geholpen zodat we nu in de terminale fase zijn aanbeland.

Nasmaak

Ik voel me daar bitter over en ook beschaamd dat we als beschaafd land dergelijke toestanden scheppen, waar mensen niet op tijd de juiste zorgen vinden, omdat iemand op het gemeentehuis zich ermee amuseert dossiers die in orde zijn weer in vraag te stellen.