Gevaar

Om de hoek

De gezinssituatie thuis is blijkbaar voor het kind een gevaarlijke plek, want veruit de meeste ongevallen en het meeste geweld gebeuren daar.

Het gevaar loert waar je dat het minste verwacht, in je eigen vertrouwde omgeving. Zelf kan ik me wat mijn jeugd betreft niet beklagen, want ik heb wel altijd een gevoel van geborgenheid gekend, al ik heb op volwassen leeftijd ook een periode van mishandeling meegemaakt in mijn leven en daardoor raak je gesensibiliseerd.

Ik ben dan ook verbijsterd dat gezinsgeweld zo veel voorkomt. In de praktijk heb ik intussen gelegenheid genoeg om de gevolgen waar te nemen. Ik kan daar nooit aan wennen. Geweld roept geweld op, maar bij mij roept dat vooral de drang op daar iets aan te doen, en dan liefst op een manier die niet nog meer geweld oproept, en daar schuilt juist de moeilijkheid.

Spiraal van geweld

Ik neem aan dat de neiging geweld te gebruiken in onze genen schuilt, en dat het natuurlijk is voor wilde dieren om daar aan toe te geven, maar dat wij moeten proberen daaraan te schaven, om beschaafd, en dat is geweldloos te worden. Geweld schuilt in de natuur, en geweldloos samenleven vergt heel wat cultuur. Dat komt niet vanzelf en daar moet je aan werken elke dag, in je eigen omgeving, met je naasten.

Het is een dagelijkse uitdaging. We moeten daarbij allemaal wel water in onze wijn doen en tolerantie betonen. Het enige waar we nooit tolerant mogen voor worden is geweld op de zwakkeren, met name op kinderen. Dat zijn we als beschaving aan ons zelf verplicht, zeker in een land als België dat ten tijd van de Dutroux affaire extra gesensibiliseerd is geworden.

In geval van nood, aarzel niet om een beroep te doen op professionele diensten.

Zorg

Child Focus is een organisatie die uit de as van het kindermisbruikdebacle van de jaren negentig is opgestaan. Ook zijn er in de centrumsteden Vertrouwensartscentra die openstaan voor de problematiek en ze zijn gemakkelijk te vinden, bijvoorbeeld door de huisarts of de pediater te raadplegen, die meestal wel doelgericht zal kunnen verwijzen.

Het moet gezegd dat in een stad als Brussel in de praktijk wachtlijsten bestaan, in die zin dat als je nu een afspraak wilt nemen, een datum krijgt aangeboden die ten vroegste einde maart valt en meer waarschijnlijk ergens einde april.

Om dat gat dicht te fietsen heeft de huisarts een rol te spelen, onder meer ook, en dat wordt vaak vergeten, door te attesteren dat er problemen zijn, of dat de betrokkenen in gevaar verkeren. Op basis van zo een attest kan de Jeugdrechter optreden voor zover het gevaar zich naar minderjarigen uitstrekt.

Ik heb de ervaring dat de jeugdrechters vaak zeer kordaat en doelgericht optreden, en dat is maar goed ook. Alleen moet je goed nadenken voordat je het gerecht inschakelt, omdat je de procedure dan wel uit handen geeft, en dat er soms dingen gebeuren waar je geen controle meer over hebt.