Lente

Koud licht

Vandaag is het lente, tenminste astronomisch. De dag en de nacht zijn net even lang. Het licht is teruggekomen maar het blijft koud.

Veel om over na te denken de laatste tijd, zoals ook blijkt uit de dagboekbijdragen van de afgelopen dagen. In de maand mei vertrekken we op vakantie naar Sicilië. Ik begin zo een beetje naar een rustpunt uit te kijken. Af en toe moet je alles eens los kunnen laten.

We kunnen veel hebben, maar het is niet dat je er gevoelloos onder blijft. In de praktijk is en in het privéleven komen er heel wat situaties op me af die niet in de koude kleren gaan zitten.

We zijn geen robots natuurlijk en naarmate ik ouder word en meer ervaren wordt, neemt de emotionele betrokkenheid niet af, integendeel.

Gemoed

Het maakt onderdeel uit van de stiel. Je verzorgt mensen niet alleen met je technische kennis maar ook met je emotionele betrokkenheid. Je maakt de levensloop van een niet gering aantal personen mee, en je raakt betrokken bij de keerpunten in hun leven. Het zal einde mei twintig jaar geleden zijn dat ik de praktijk begon in het centrum van Brussel. Ik denk wel eens aan al de mensen die in die tijd gekomen en ook weer verdwenen zijn. En soms wordt het wat veel.

Het is niet dat ik het moe ben, integendeel. Ik geloof dat de menselijke ziel zich altijd weer kan heropladen, zolang je het gevoel hebt dat je iets zinvols doet. En die overtuiging heb ik wel. Ik doe het met volle overtuiging en inzet, omdat het me steeds weer aanspreekt. Van zo gauw ik begon met raadplegingen doen voor eigen rekening na het behalen van het diploma, had ik het gevoel dat dit nou net de activiteit is die me geheel opslorpt. Dat is wat ik kan.

Je moet in een beperkt tijdsbestek een inschatting maken van de situatie, van de vraag van de zorgzoeker, van de middelen die je hebt, van het zorgplan dat je  voor ogen hebt.

Dat voltrekt zich tientallen malen per dag, soms heel vlot, soms wat moeizamer. Nu eens is het meteen weer vergeten, dan weer laat het toch zijn sporen na.

Ik heb natuurlijk het grote voordeel dat ik mijn eigen baas ben. Ik heb wel eens gezegd:”Mijn baas zit voor me en ik  heb om het kwartier een andere.’

Vooruitzichten

Ik heb nog een acht jaar te gaan voor ik de gezegende leeftijd van vijf en zestig jaar bereik. Wat tot voor kort nog oneindig lang leek, wordt nu ineens heel kort. Het komt op me af en ik moet daar toch nog eens goed over nadenken, maar het lijkt er op dat ik gewoon door zal gaan zo lang mogelijk, misschien wel in een lager tempo.

Het enige andere dat ik me kan indenken is dat ik nog enkele jaren zou kunnen besteden aan het schrijven, en het afwerken van mijn levensprogramma wat literaire bedrijvigheid betreft.

Dat ik nu over de website beschik heeft heel wat druk van de ketel genomen. Ik kan nu de twee combineren en wat zou ik nog meer kunnen wensen?