24. feb, 2013

Geheim

Onderzoek

Incest en pedofilie kunnen niet zonder het geheim zoals we gisteren aantoonden.

Slachtoffers binden een gewetensstrijd aan die hen vele jaren zal bezighouden. Knagen blijft dat altijd wel doen. Je blijft je vragen stellen. Het lijkt wel of daar nooit een einde aan komt.

Stel dat we het nu hebben over een geval van incest dat ons bezighoudt, dat jarenlang heeft plaatsgevonden, dan laat dat diepe sporen na.

Je kunt niet vermijden, en je zult er doorheen moeten, dat er gevoelens van schuld rijzen. Het slachtoffer voelt zich gedegradeerd en verwijt zichzelf niet alleen een zekere medeplichtigheid bij de verboden seksuele handelingen, maar meer nog een samenzweerdersgevoel bij het in stand houden van het onzegbaar geheim dat tot elke prijs in stand moet worden gehouden.

Omerta

Ook wanneer het seksueel misbruik op een goede dag is opgehouden dan blijft dat gedeelde geheim nog altijd na vele jaren bestaan en gaat het nooit weg. Wat moet je er dan mee? Het onthullen? Het betekent zich blootstellen aan het ach en wee, en misschien de controle over de situatie verliezen. Wie heeft er wat aan? Dat is het hele dilemma: er wat van zeggen of niet?

Wat als de dader intussen verder gaat met het misbruiken van andere mensen, zoals in ons hypothetische geval. Moet er niet vroeg of laat iemand zijn die zegt dat dit eigenlijk niet kan.

Je kunt er weinig aan doen want voor het gerecht zijn de verjaringstermijnen verstreken. Formeel klacht indienen kan dus niet meer. Je kunt alleen maar toekijken hoe de dader nog tientallen jaren is doorgegaan met zijn seksueel roofdiergedrag en hoe hij daar allemaal weg mee komt.

Verwerking

Al die jaren zijn voorbijgegaan en al die tijd heb je eigenlijk altijd meegedaan met de zwijgplicht. Dat was ook nodig om het verwerkingsproces te laten plaats vinden. Daar valt niet mee te spotten.

Door toedoen van het ondergane geweld is het moeilijker geweest en heeft het langer geduurd om je eigen wil te vormen, en je geestelijke grenzen te herstellen. Als je een keer min of meer met jezelf in het reine bent gekomen, moet je dat nooit meer opgeven: je moeizaam bevochten menselijke waardigheid.