Herknakt

Jesaja

Het is zo een raar toeval dat ik het hier gisteren had over het geknakte riet, in een passage van Matheus, en vandaag struikel ik over dat andere citaat in de Bijbel over het geknakte riet, en wel van Jesaja (zie tekst in de blog van vandaag.)

Ik zie er een aanmoediging in om er verder mee door te gaan, met het onderwerp van incest en pedofilie en alle andere vormen van onbehoorlijke machtsuitoefening op minderjarigen. Het blijkt uit onderzoek telkens weer dat het meeste misbruik zich situeert in de familiale sfeer.

Er is zelden een grote boze wolf die uit het bos komt, maar veeleer van een wolf in schaapskleren die onder ons woont en aan wie niemand iets kan merken.

Macht en geweld

Het seksueel misbruik kadert doorgaans in machtsuitoefening die er op gericht is het misbruik te laten duren. Daartoe is geheimhouding nodig en de gewillige medewerking van het slachtoffer dat op allerlei manieren wordt gemanipuleerd, bijvoorbeeld met geld en gunsten.

Voor de geheimhouding is een totale omerta nodig en ten allen prijze zal vermeden worden dat het onderwerp ter sprake komt.

Pedofilie, al dan niet incestueus, is dus breder dan het seksueel misbruik op zich. Het gaat hem nog veel meer om de machtsuitoefening, van de dader over het slachtoffer. Dat is een vorm van geestelijke dwang en een vorm van geestelijk geweld die schade aanricht in het latere leven van het slachtoffer.

Schade

Het geweld of de dwang die uitgeoefend worden en de manipulatie die er mee gepaard gaat, leiden tot evenveel schade als de seksuele overheersing op zich al doet. Het leidt tot isolement en het stilzwijgend verdragen van toestanden die de verbeelding tarten. Het slachtoffer wordt in een toestand van angst en afhankelijkheid gehouden. Dat verstoort de normale ontplooiing van de persoonlijkheid en zal het aangaan van relaties en de seksuele ontwikkeling belemmeren.

De terreur van wat ongezegd moet blijven, zal meestal nog jaren aanhouden nadat het misbruik al is gestopt. De slachtoffers hebben daar meestal jaren voor nodig om in het reine te komen met zichzelf, en helemaal genezen doet het nooit.

Een van de weinige dingen die we aan die betreurenswaardige gang van zaken kunnen doen, is het stilzwijgen doorbreken en het onderwerp op de agenda zetten. Niet wegkijken als er sporen zijn, maar integendeel de ogen openhouden en ook de mond opendoen als er dingen gebeuren die kinderen kunnen beschadigen.

En wat we zeker moeten doen is geweld op kinderen nooit normaal vinden.